Ένας άνθρωπος με χάρη και χαρά, ο Αργυρός Αραπασλάνης, εργαζόμενος στο ακτινοδιαγνωστικό τμήμα του Νοσοκομείου Φιλιατών, έφυγε πολύ πρόωρα από τη ζωή... Μόλις σε ηλικία 49 ετών, γι' αυτό ο πόνος των δικών του ανθρώπων και κυρίως της αγαπημένης του συζύγου και των διαλεχτών υιών του και όσων τον γνώριζαν είναι πηγαίος και έντονος. Ήταν μια προσωπικότητα, που δεν άφησε τη φθορά να αγγίξει την καρδιά του, γι' αυτό ο ασάλευτος και αταλάντευτος προσανατολισμός του ήταν η καλοσύνη, που εδράζονταν στην αληθινή ανθρωπιά του. Ορθά, στον επικήδειο αποχαιρετισμό, κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία, όπου συνέρρευσε πλήθος ατόμων για το ύστατο χαίρε, ο πρωτοπρεσβύτερος-θεολόγος π. Ελευθέριος Κωνσταντής, επεσήμανε ότι "αντί για Αργυρός, θα έπρεπε να ονομάζεται "χρυσός", αφού χρυσαφένια ήταν τα αισθήματά του". Και με αυτή την έννοια, αν και πέθανε, κατόρθωσε να νεκρώσει το θάνατο ως μόνιμη κατάσταση, αφού μπορεί να μη ψηλαφούμε το σώμα του πλέον, ωστόσο έμειναν εδώ και είναι αναγνωρίσιμες οι αρετές του, που φανερώνουν ότι η μαλαματένια ψυχή του δεν έσβησε.