Στο δεύτερο βιβλίο του "Χορεύοντας με Νεράιδες" ο Θεσπρωτός (από την Αγία Μαρίνα Ηγουμενίτσας) συγγραφέας Σωτήρης Λ. Δημητρίου, φιλοξενεί ως εξώφυλλο έναν ζωγραφικό πίνακα της αείμνηστης φίλης του ζωγράφου Ισιδώρας-Μαρίας Δαμάσκου, που του τον είχε παραχωρήσει όσο ζούσε και της είχε δώσει την υπόσχεση, την οποία τήρησε, ότι θα τον αξιοποιούσε στο βιβλίο του. Αυτές τις ημέρες, που κυκλοφόρησε το βιβλίο, τελέστηκε και το ετήσιο μνημόσυνο της αλησμόνητης Ισιδώρας-Μαρίας. Ο Σωτήρης Δημητρίου, πέρα από το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο τίμησε τη μνήμη της, έδειξε ότι και κάθε αναλογισμός, μπορεί να γίνει καινούργιος δρόμος. Με το εξώφυλλο του βιβλίου, φουντώνει η φλόγα της θύμησης της αξέχαστης Ισιδώρας-Μαρίας. Και με άσβηστο δαυλό το ζωγραφικό πίνακα, ο Σωτήρης Δημητρίου μας οδηγεί μ΄ ένα άφωνο πρόσταγμα, στην ελπίδα ότι την ψυχή της φίλης του δεν την άγγιξε ο θάνατος και παραμένει άγρυπνη. Έτσι ο νους στρέφεται, ως δώρημα συνείδησης και ολόφωτη προσμονή, στη μακαριστή ζωγράφο, που ήθελε να αντικρίσει το λαβωμένο κόσμο αλλιώτικο.