Ιερέας περπατούσε σε πολυσύχναστο δρόμο της Ηγουμενίτσας. Οι περισσότεροι άνθρωποι, περνούν δίπλα του αδιάφοροι, κάποιοι χαιρετούν βαριεστημένα λέγοντας στον παπά "γεια σας κύριε" και κάποιοι είναι εχθρικοί. Μια παρέα νεαρών γέλασε μαζί του. Αναρωτήθηκε κάπως στενάχωρα ο παπάς, "μίλησε ποτέ κανείς στα παιδιά αυτά για τον αυτονόητο σεβασμό στο συνάνθρωπο, όποιος και αν είναι αυτός, τον αυτοσεβασμό και τον αλληλοσεβασμό"; Απορροφημένος στις σκέψεις του, δεν πρόσεξε το παιδικό καρότσι, που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του στο πεζοδρόμιο. Σταμάτησε, όμως, ακούγοντας μια φωνούλα να λέει: "Κοίτα μαμά, ο παπούλης" και τον έδειξε, χαμογελώντας, με το χεράκι του. "Δεν θα φιλήσεις το χέρι του παπούλη;", ρώτησε το αγοράκι η μητέρα του. Έκανε την κίνηση ο μικρός, αλλά ο ιερέας τράβηξε το χέρι και του χάιδεψε το κεφαλάκι. Πόση εντύπωση έκανε στο λειτουργό του Υψίστου αυτό το περιστατικό... Είναι πολύ παρήγορο σε μια κοινωνία, όπου έχουν εξευτελιστεί τα πάντα, να υπάρχουν γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με σωστή αγωγή...