Ο νεαρός Πέτρος Τσούπης, από τον Άγιο Βλάσιο Θεσπρωτίας, έφηβος με πολλές γνώσεις και πολλά συναισθήματα, κατόρθωσε φέτος να κάνει ένα διακαή πόθο του, πραγματικότητα. Να εισέλθει στη σχολή Αστυφυλάκων. Αυτό ήταν το στοχευμένο όνειρό του (παρότι πέρυσι είχε περάσει στη Φιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων). Και το πέτυχε, εξασφαλίζοντας μάλιστα και καλή σειρά εισαγωγής. Το άξιζε και το κατάφερε με συστηματική προσπάθεια, αλλά και με σταθερό σημείο αναφοράς την αγνή πίστη του στο Θεό, απ' όπου αντλεί ανεξάντλητη ελπίδα και η καρδιά του ανοίγεται σε ουράνια πετάγματα. Πέρα, όμως, από την ικανοποίηση για την επίτευξη του στόχου, έκανε και ένα βήμα παραπάνω, που αποκαλύπτει τον αποκρυσταλλωμένο πνευματικό του κόσμο. Μ' ένα εξαιρετικό κείμενο, εξωτερίκευση των εσωτερικών του δημιουργικών διεργασιών, που ανήρτησε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, λέει το δικό του "μπράβο" σ' όσους συνέδραμαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στην επιτυχία του. Και δεν ξεχνάει και όσους "μαζί κουβαλήσαμε το "σταυρό" των εξετάσεων, αλλά και μαζί τώρα γευόμαστε τη χαρά της επιτυχίας". Είναι σημαντικό πράγμα, την ώρα της ευτυχίας, την ώρα, που το "μεθύσι" της χαράς σου δημιουργεί ευφορία, να σκέπτεσαι, συνεσταλμένα, και τουςανθρώπους, που σου στάθηκαν. Και να απευθύνεσαι ανοιχτά και ειλικρινά προς αυτούς. Αληθινός ο Πέτρος, μας διδάσκει, ναι μας διδάσκει, με τη φωνή της συνείδησής του, ότι η ηθική του δεν είναι απρόσωπες υποχρεώσεις, αλλά η πολλαπλότητα και η γενικότητά της εξατομικεύεται στη συγκροτημένη προσωπικότητα ενός νεαρού. Γι' αυτό η ηθική του Πέτρου έχει δύναμη και είναι ακέραια και ακαταμάχητη. Δημοσιεύται παρακάτω η ιαχή της καρδιάς του:
***
"Έκλεισε ο κύκλος των φετινών Πανελληνίων με την ανακοίνωση των αποτελεσματων. Έτσι κι εγώ θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους οδοδεικτες στον αγώνα των εξετάσεων, που με στήριξαν και με βοήθησαν απεριόριστα.
Πρώτιστα, τους γονείς μου και την αδερφή μου τόσο για την στήριξη στον αγώνα όσο για την παροχή τοσων εφοδίων. Δεν μου στέρησαν τίποτα και αυτό το αναγνωρίζω και τους ευγνωμονώ! Μαμά μπαμπά και Μαρίνα ευχαριστώ!
Επιπρόσθετα, νιώθω αδηριτη την ανάγκη να ευχαριστήσω τις δύο υπέροχες καθηγήτριες μου του φροντιστηριου την Χαραλαμποπουλου Ελένη και την Μαρία Καλουρη για όλα αυτά που έκαναν για εμένα :για το ευχάριστο και ωφέλιμο μάθημα, για τις άριστες προσωπικές σχέσεις καθώς επίσης και για το θάρρος που μου έδιναν τις φορές που ένιωθα ασφυκτικά πιεσμένος από τις ανειλημμενες υποχρεώσεις.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνω στους φίλους μου, "κολλητούς" και μη, με τους οποίους μαζί κουβαλήσαμε το "σταυρό" των εξετάσεων, αλλά και μαζί τώρα γευομαστε τη χαρά της επιτυχίας. Σας εύχομαι καλή επιτυχία, τα χρόνια που έρχονται να είναι τα καλύτερα για εσάς
Ακόμα μια φορά να ευχαριστήσω τους δύο προπονητές μου τον Κωνσταντίνο Βιρβιλη και τον Δημήτριο Θωμάζο για την σωτηρια βοήθεια τους, που χωρίς αυτήν δεν θα ήμουν τώρα σε αυτή τη σχολή. Ευχαριστώ!
Τέλος, να ευχαριστήσω όλους, όσοι μου συμπαρασταθηκαν είτε ελάχιστα είτε σε μεγαλύτερο βαθμό αυτά τα δύο χρόνια. Εύχομαι ο Θεός να σας δίνει ο, τι επιθυμείτε".