Εδώ, στη μικρή κοινωνία της Θεσπρωτίας ζει. Που, όμως, μάτια, για να τον δούμε. Που, όμως, καρδιά, για να τον νιώσουμε. Που, όμως, αυτιά, για να τον αφουγκραστούμε. Ένα παράλυτο παλληκάρι, που σου δίνει κουράγιο. Νέος άντρας. Καθηλωμένος σ' ένα αμαξίδιο. Σ' ευχαριστώ, που μιλάμε, μου είπε. Εγώ, έχω λόγους να ευχαριστήσω εσένα, του απάντησα. Μπορεί να σε αδίκησε η ζωή, μετά το
ατύχημα, αλλά από την ψυχή σου σου καταλαβαίνω ότι εσύ είσαι ένας αδικημένος ήρωας και εγώ ένας ευνοημένος δειλός. Και αυτό γιατί, αγνοείς τη δοκιμασία του σώματός σου και έχεις ζωντανέψει την καρδιά σου. Χαμογέλασε. Και σιγανά ψυθίρισε: "Αν ήμουν όπως πριν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, δεν θα μπορούσα ούτε να καταλάβω, ούτε να χαρώ την αληθινή και αυθεντική αγάπη του Θεού. Τώρα όχι απλά την απολαμβάνω, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος, γιατί όλος ο παράδεισος χωράει πάνω στο καροτσάκι της αναπηρίας. Δεν απελπίζομαι, δεν παραπονούμαι, ζω πραγματικά"!!!
ατύχημα, αλλά από την ψυχή σου σου καταλαβαίνω ότι εσύ είσαι ένας αδικημένος ήρωας και εγώ ένας ευνοημένος δειλός. Και αυτό γιατί, αγνοείς τη δοκιμασία του σώματός σου και έχεις ζωντανέψει την καρδιά σου. Χαμογέλασε. Και σιγανά ψυθίρισε: "Αν ήμουν όπως πριν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, δεν θα μπορούσα ούτε να καταλάβω, ούτε να χαρώ την αληθινή και αυθεντική αγάπη του Θεού. Τώρα όχι απλά την απολαμβάνω, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος, γιατί όλος ο παράδεισος χωράει πάνω στο καροτσάκι της αναπηρίας. Δεν απελπίζομαι, δεν παραπονούμαι, ζω πραγματικά"!!!