Πλήθος κόσμου κατέκλεισε τον ιερό ναό αγίας Μαρίνας στη Βρυσέλλα Φιλιατών, απ' ολόκληρη σχεδόν τη Θεσπρωτία, και είπε το τελευταίο αντίο στην 22χρονη φοιτήτρια Ντανιέλα Πατσέα, που έφυγε πολύ πρόωρα και απρόσμενα από τη ζωή. Όλοι την περιγράφουν σαν μια λουλουδένια ύπαρξη, που δεν της έλειπε ποτέ το χαμόγελο από τα χείλη, απόδειξη ότι το μέσα της ξάνοιγε καλοσύνη ως τα μεσούρανα και ήταν
ξάστερη η απλωσιά της ψυχής της. Το σύντομο διάστημα της παρουσίας της σ' αυτό τον κόσμο ήταν τόσο φωτεινό, που έμοιαζε σαν το χρυσοφίλημα του ήλιου, που ανατέλλει. Έφυγε αναπάντεχα, αλλά οι δικοί της άνθρωποι και όσοι τη γνώριζαν τη νιώθουν κοντά τους, την έχουν στο πλάι τους. Έτσι και αν τα μάτια υγραίνονται, δεν είναι από την απουσία της. Είναι, γιατί δεν χάνεται η αίσθηση της νεανικής της μορφής. Ναι, δεν χάνεται αυτή η αίσθηση και ας δημιουργεί πόνο. Και ας βαθαίνει η πίκρα, όταν η σκέψη ξυπνά μνήμες. Ωστόσο η αλησμόνητη Ντανιέλα, μπορεί να έχασε τη μάχη της μάταιης ζωής, κέρδισε, όμως, με την αγνότητά της και την καθαρότητά της, μια θέση στην αιώνια ζωή. Και από εκεί στέλνει μήνυμα σε όλους τους ανθρώπους να φυτέψουν στα ματωμένα σύνορα της καρδιάς τους την αγάπη. Όπως το είχε κάνει εκείνη...
ξάστερη η απλωσιά της ψυχής της. Το σύντομο διάστημα της παρουσίας της σ' αυτό τον κόσμο ήταν τόσο φωτεινό, που έμοιαζε σαν το χρυσοφίλημα του ήλιου, που ανατέλλει. Έφυγε αναπάντεχα, αλλά οι δικοί της άνθρωποι και όσοι τη γνώριζαν τη νιώθουν κοντά τους, την έχουν στο πλάι τους. Έτσι και αν τα μάτια υγραίνονται, δεν είναι από την απουσία της. Είναι, γιατί δεν χάνεται η αίσθηση της νεανικής της μορφής. Ναι, δεν χάνεται αυτή η αίσθηση και ας δημιουργεί πόνο. Και ας βαθαίνει η πίκρα, όταν η σκέψη ξυπνά μνήμες. Ωστόσο η αλησμόνητη Ντανιέλα, μπορεί να έχασε τη μάχη της μάταιης ζωής, κέρδισε, όμως, με την αγνότητά της και την καθαρότητά της, μια θέση στην αιώνια ζωή. Και από εκεί στέλνει μήνυμα σε όλους τους ανθρώπους να φυτέψουν στα ματωμένα σύνορα της καρδιάς τους την αγάπη. Όπως το είχε κάνει εκείνη...