Πολλά χωριά στη Θεσπρωτία, που γνώρισαν κάποτε μέρες δόξας, έχουν περιπέσει πλέον στη σιωπή και την ερήμωση. Και ζουν πλέον με τις θύμησες των παλιών καλών ημερών. Ο κόσμος, δυστυχώς, έφυγε προς τα αστικά κέντρα και ο πληθυσμός που έμεινε πίσω στις ορεινές περιοχές, κυρίως, είναι γερασμένος. Παρατηρούνται πολλοί θάνατοι και δεν υπάρχουν αντίστοιχες γεννήσεις. Χωριά της Θεσπρωτίας εμφανίζουν χαρακτηριστικά προβλήματα πληθυσμιακά και κοινωνικά. Τα συνηθέστερα από αυτά είναι η σταδιακή εγκατάλειψη των χωριών, αποτέλεσμα της εσωτερικής μετανάστευσης από τη δεκαετία του ’70 και μετά, και οι βασικές ελλείψεις σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Παρ΄ όλα ταύτα όμως τα θεσπρωτικά χωριά διαθέτουν μοναδικό φυσικό και πολιτισμικό πλούτο. Και ενώ το λιμάνι της Ηγουμενίτσας αποτελεί την πύλη εισόδου πλήθους επισκεπτών για την Ήπειρο και την Ελλάδα και στην Εγνατία διακινείται μεγάλος αριθμός ατόμων ο τα χωριά δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν μια σημαντική θέση στη τουριστική αγορά. Στην καλύτερη περίπτωση, οι επισκέπτες μπορεί να μείνουν 1 -2 ημέρες για να ‘σπάσουν’ το ταξίδι τους. ιανυκτερεύουν για να φύγουν.
