Ο τραγουδιστής της χαράς, που διασκέδαζε τους Ηπειρώτες επί δεκαετίες, Χρήστος Σταύρου έσβησε την ώρα της ευτυχίας του γάμου του παιδιού του! Γεγονός θλιβερό σε μια στιγμή ευτυχίας. Τελικά ο θάνατος παραμονεύει ένα βήμα πριν την ευτυχία, αλλά και η ευτυχία μπορεί να καταλήξει σε θάνατο! Κατάγονταν από το Άνω Ζάλογκο Ιωαννίνων και όσοι τυχαίνει να έχουμε την καταγωγή μας από τα γειτονικά χωριά, τον ξέραμε, τον παρακολουθούσαμε και θαυμάζαμε τη
σταθερή ανοδό του στο δημοτικό τραγούδι. Τραυτόχρονα, όμως, ξέραμε και παρακολουθούσαμε και θαυμάζαμε, εκτός από τη μελωδία της φωνής του και τη μελωδία της καρδιάς του. Ήταν ένας απλός,
καλοσυνάτος και σεμνός άνθρωπος (οι xαρακτηρισμοί δεν είναι τυπικοί, αλλά ανταποκρίνονται πλήρως στον χαρακτήρα του), με αυτογνωσία και πάντοτε η παρουσία του είχε ήρεμη και γαλήνια έκφραση. Του λέμε καλό ταξίδι, ακουμπάμε την άχνα μας στο κρύο φέρετρό του και ξωγραφίζουμε σ' αυτό τον πόνο μας.
Η. Μ.
καλοσυνάτος και σεμνός άνθρωπος (οι xαρακτηρισμοί δεν είναι τυπικοί, αλλά ανταποκρίνονται πλήρως στον χαρακτήρα του), με αυτογνωσία και πάντοτε η παρουσία του είχε ήρεμη και γαλήνια έκφραση. Του λέμε καλό ταξίδι, ακουμπάμε την άχνα μας στο κρύο φέρετρό του και ξωγραφίζουμε σ' αυτό τον πόνο μας.
Η. Μ.