Tου Μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα
πράγματα, ώστε την ημέρα του Ευαγγελισμού να υψωθή στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, κοντά στα Καλάβρυτα, το Λάβαρο της Επαναστάσεως, στις 25 Μαρτίου 1821. Και τα δύο γεγονότα ήταν Ευαγγελισμός · αφ’ ενός για τις ψυχές που τις είχε αλυσοδέσει ο πονηρός με τα ανυπόφορα δεσμά της αμαρτίας · και αφ’ ετέρου για την αποτίναξη της τουρκικής σκλαβιάς, που κράταγε, όχι 30 η 50 η 100, αλλά τετρακόσια ολόκληρα χρόνια από το 1453, που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Ήταν και τα δύο γεγονότα ένα θαύμα, ένα εξαίσιο θαύμα. Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ απεστάλη από τον Θεό στην Παρθένο Μαριάμ της έφερε το ευχάριστο μήνυμα και της είπε : «Μη φοβού, Μαριάμ · εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν», τον Ιησούν. «Ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται ... Και βασιλεύσει ... εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος» (Λουκά α 30-33). Νέα εποχή αρχίζει. Ο Ιησούς Χριστός θα ιδρύση την Εκκλησία Του και θα την θεμελιώση στο αίμα της σταυρικής Του θυσίας. Κι’ όπως βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «το αίμα Ιησού Χριστού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α Ἰωάν. α 7). Η αμαρτία, που καταδυνάστευε τους ανθρώπους, δεν θα μπορή πια να τους κρατάη δεμένους. Ο ίδιος ο Χριστός θα διακηρύξη : «Ιδού καινά ποιώ πάντα» (Αποκ. κα 5). Όλα τα κάνω καινούργια. Και ο πνευματοκίνητος Απόστολος Παύλος θα τονίση : «Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις · τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα» (Β Κορ. ε 17). Δηλαδή, καθένας που είναι ενωμένος με τον Χριστό είναι νέο δημιούργημα. Η αρχαία κατάσταση, την οποία είχε δημιουργήσει η αμαρτία, πέρασε. Όλα έχουν γίνει καινούργια. Δόξα τω Θεώ ! Αυτήν, λοιπόν, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου διάλεξε ο Θεός για να φέρη το μήνυμα της ελευθερίας της Εθνικής στους σκλαβωμένους Έλληνες. Είχαν προηγηθή δέκα επαναστάσεις, πριν από την Μεγάλη Επανάσταση του 1821. Από την πρώτη επανάσταση, που έγινε το 1495, σαράντα μόλις χρόνια από την Άλωση, μέχρι την εξέγερση των Σουλιωτών, το 1800 - 1803, εναντίον του Αλή πασά των Ιωαννίνων, οι Έλληνες είχαν πάντοτε μπροστά τους το όραμα της Ελευθερίας. Γι’ αυτό, ακριβώς, δεν περίμεναν από την Γαλλική Επανάσταση να πάρουν μαθήματα. Άλλωστε, εκείνη ήταν ένα κοινωνικό κίνημα, που ανέτρεψε την Δυναστεία των Λουδοβίκων, για να φέρη, όμως, λίγο αργότερα, τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη ως ... αυτοκράτορα ! Το είπε ξεκάθαρα ο Γέρος του Μωρηά, μιλώντας στην Πνύκα προς τους μαθητές του Γυμνασίου της Αθήνας : «Όταν πιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος». Για τον Χριστό και για την Ελλάδα. Και ακριβώς γι’ αυτό, η Επανάσταση ξεκίνησε την ημέρα του Ευαγγελισμού · και το Λάβαρο είχε την εικόνα της Παναγίας · και τον Αγώνα ευλόγησε ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός · και οι αγωνιστές, ενώνοντας τα τρία δάχτυλα του δεξιού τους χεριού, ωρκίστηκαν «Ελευθερία η Θάνατος», στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος. Στους καιρούς μας, κατά τους οποίους μερικοί μικροί και ασήμαντοι άνθρωποι επιδιώκουν με μανία και φανατισμό την αλλαγή της πορείας του Έθνους από τα Ελληνορθόδοξα ιδανικά του, είναι ανάγκη να αγαπάμε θερμά τον Χριστό, την Αγία Του Εκκλησία και την Ελλάδα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε αλλοίωση του ορθόδοξου χριστιανικού ήθους, όπως αποβλέπουν κάποιοι τελευταίοι νόμοι, που βάζουν νάρκες στα θεμέλια της οικογένειας και της κοινωνίας. Κι’ ακόμη, πρέπει να αντιστεκώμαστε σε ανιστόρητες απόψεις, που βλέπουν «συνωστισμό» στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922 η αρνούνται την γενοκτονία των Ποντίων αδελφών μας, και άλλες παρόμοιες ιδέες, που είναι λίαν επικίνδυνες στους σημερινούς ταραγμένους καιρούς. Ψηλά οι καρδιές, άτρομες και γενναίες, με την πεποίθηση ακράδαντη ότι ο Χριστός και η Ελλάδα θα νικήσουν και θα νικούν.
Χρόνια πολλά, άγια, αγωνιστικά. Ιδιαίτερα για τα νειάτα, για την Ελλάδα, δηλαδή, που έρχεται.