μια μαυρόπλακα. Αφού καιγόταν η πλάκα, έριχναν μια κουταλιά κουρκούτι,
το άπλωναν με τον πετρογιάρι(πλάστη) και την άφηναν να ψηθεί. Μόλις
τελείωναν με το ψήσιμο , έστρωναν τις τηγανίτες σ΄ένα ταψί, έριχναν
σιρόπι και καρύδια και τις άφηναν να μελώσουν. Την ημέρα των
Χριστουγέννων πήγαιναν στην εκκλησία για να μεταλάβουν και το μεσημέρι
όλοι μαζί τρώγανε το χριστουγεννιάτικο φαγητό και τις μελωμένες
τηγανίτες. Να σημειωθεί ότι οι πέτρες, πάνω στις οποίες ψήνονταν τα σπάργανα, περνούσαν από ειδική διαδικασία ώστε να έχουν αντοχή στις
υψηλές θερμοκρασίες. Πρώτα -πρώτα τις τοποθετούσαν σε δοχείο με νερό που
τις σκέπαζε για τουλάχιστον 10 ημέρες ώστε να καθαριστούν πολύ καλά και
να φύγουν τυχόν υπολείμματα που θα μπορούσαν να περάσουν στις
τηγανίτες. Στη συνέχεια τις σκέπαζαν με κάρβουνα και στάχτη ώστε να
αρχίσουν σιγά- σιγά να ζεσταίνονται.Την επόμενη μέρα η φωτιά δυνάμωνε
ώστε σιγά σιγά να αποκτήσουν αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες και να μη
σπάσουν όταν ψήνονται οι τηγανίτες. Πριν αρχίσει το ψήσιμο έπρεπε να
"κάψουν" πολύ καλά. Οι συγκεκριμένες πέτρες φυλάσσονταν ως κειμήλιο και
σκεπάζονταν με σπάργανα (μαλακό πανί που σκεπάζουν τα μωρά) , ενώ το
δέσιμο ήταν σε σχήμα σταυρού και έτσι έμεναν μέχρι τα επόμενα
Χριστούγεννα που θα τις χρησιμοποιούσαν ξανά.