Στη Θεσπρωτία τα παλαιά τα χρόνια υπήρχαν ενδιαφέροντα έθιμα γύρω από το γάμο. Την ημέρα του γάμου συνηθιζόταν ο βλάμης
(ο καλύτερος φίλος του γαμπρού), κρατώντας στα χέρια
το μπαϊράκι (ελληνική σημαία) και ταυτόχρονα χορεύοντας να πηγαίνει από το σπίτι του γαμπρού στο σπίτι της νύφης, όπου της φοράει τα παππούτσια και
την ασημώνει. Μετά ακολουθούσε το μυστήριο. Συνήθως η νύφη πήγαινε στο ναό πάνω σε γαϊδουράκι.
Μετά το μυστήριο το ζευγάρι κατευθυνόταν στο σπίτι του γαμπρού. Στην είσοδο
του σπιτιού, τους περίμενε η μητέρα του γαμπρού κι εκεί γινόταν το λεγόμενο ″μέλωμα″. Σύμφωνα μ’ αυτό το έθιμο, η πεθερά έδινε στη νύφη
μέλι και μετά κι εκείνη με τη σειρά της στην πεθερά, για να γλυκάνει η
μια την άλλη. Μετά απ’ αυτό, η νύφη έσπαγε ένα πιάτο στο πάτωμα, καθώς εισερχόταν στο σπίτι, για το γούρι. Κατά τη διασκέδαση, που ακολουθούσε, υπήρχε το ″κέρασμα του κουμπάρου″, σύμφωνα με το
οποίο οι καλεσμένοι τρώγανε αρνί, κρασί και ψωμί, τα οποία προσέφερε ο
κουμπάρος. Μετά από αυτό, σηκωνόταν ο κουμπάρος με τους νεόνυμφους και τους
παρακούμπαρους και ξεκινούσεο χορός.