"Καμπάνες της συμφοράς, ως πότε θα κλέβετε το γέλιο και το τραγούδι από τα χείλη μας; Θεέ μου, κάνε να καταλαγιάσουν οι άνθρωποι και να αγαπήσει ο ένας τον άλλον. Κάνε να ανοίξουν τις αγκαλιές και τις ψυχές τους ο ένας στον άλλον..."!
Συγκλονιστικές είναι οι ευχές από ένα 13χρονο παιδάκι στη Θεσπρωτία για το νέο χρόνο, που τις έγραψε σε έκθεση και μας τις έστειλε: "Φέτος την Πρωτοχρονιά, δεν θα καθήσω σε κανένα εορταστικό τραπέζι, από αυτά μου φαίνονται πολύ βαρετά. Θα κλειστώ στο δωμάτιό μου, γιατί εικόνες φρίκης
γεμίζουν τα μάτια μου και ο μαύρος ορίζοντας πλακώνει την καρδιά μου... Εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στον πλανήτη μας είναι με το δάχτυλο στη σκαντάλη και στα πεδία των μαχών θερίζει το δρεπάνι
του χάρου. Εκατομμύρια συνάνθρωποι πεινάνε και ψάχνουν ένα πιάτο φαγητό, μεταναστεύοντας, περιφρονημένοι, από χώρα σε χώρα. Άλλοι τα καταφέρνουν και άλλοι χώνονται μια για πάντα στο χώμα του τάφου. Πως να περάει πρωτοχρονιάτικα το φαγητό από το λαρύγγι στο στομάχι μου, μέ όλα αυτά, που συμβαίνουν; Υπάρχει κόμπος στο λαιμό μου. Πώς να μην ακούσω τις σπαρακτικές φωνές πόνου παιδιών σαν και μένα, που πληγώνονται καθημερινά, που στερούνται τη χαρά της ηλικίας τους, που πεινάνε, που ξερριζώνοντια από τις χώρες τους και πνίγονται. Καμπάνες της συμφοράς, ως πότε θα κλέβετε το γέλιο και το τραγούδι από τα χείλη μας; Ως πότε τα όνειρά μας θα συντρίβονται κάτω απόγιγάντια πέλματα. Θεέ μου, κάνε να καταλαγιάσουν οι άνθρωποι και να αγαπήσει ο ένας τον άλλον. Κάνε να ανοίξουν τις αγκαλιές και τις ψυχές τους ο ένας στον άλλον".γεμίζουν τα μάτια μου και ο μαύρος ορίζοντας πλακώνει την καρδιά μου... Εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στον πλανήτη μας είναι με το δάχτυλο στη σκαντάλη και στα πεδία των μαχών θερίζει το δρεπάνι