Του Δημήτρη Περδίκη
Η Στέλλα Νίκα (το γένος Πάνου) έφυγε από τη ζωή, στο σπίτι της, στο κάστρο της Χειμάρρας, στο παλαιό αρχοντικό της
οικογένειας Πάνου, εκεί όπου είχε διαμείνει πριν από κάπου 230 χρόνια ο άγιος
Κοσμάς ο Αιτωλός. Η Στέλλα Νίκα είχε αφιερώσει την ζωή της στα παιδιά της
Χειμάρρας. Πριν να ξαναλειτουργήσει το ελληνικό σχολείο, μάζευε τα παιδιά της
Χειμάρρας σε ένα δωμάτιο, στην πίσω πλευρά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας. Εκεί
λειτουργούσε το κρυφό σχολειό της. Μάθαινε στα παιδιά της Χειμάρρας τα ελληνικά
γράμματα, την ιστορία, τα τραγούδια και τις παραδόσεις. Κράτησε
τα παιδιά με
πατριωτικό φρόνημα υψηλό. Όταν το 2007 λειτούργησε το ελληνικό σχολείο
και πάλι μετά 62 χσσρόνια, η Στέλλα διορίστηκε νηπιαγωγός και συνέχισε το
λειτούργημά της. Το σχολείο σύντομα βρέθηκε πολύ μικρό για την τόσο μεγάλη προσέλευση
των μαθητών της Χειμάρρας. Το νηπιαγωγείο μεταφέρθηκε στο υπερώο του γειτονικού
ναού των Αγίων Πάντων, όπου η Στέλλα Νίκα συνέχιζε αυτό που θεωρούσε
καθήκον προς τα παιδιά της. Προς όλα δηλαδή τα παιδιά της Χειμάρρας. Και βέβαια
δεν ήταν μόνο τα παιδιά, για την Στέλλα Νίκα, επιπλέον ότι το ελληνικό ήταν,κατά τη γνώμη της και ιερό και
έπρεπε με όλη της την δύναμη να το υπηρετήσει. Ας είναι αιώνια η μνήμη της.