Δημιουργικοί και άξιοι οι Θεσπρωτοί, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη γη, ώστε να επιβιώσουν. Όσοι έμειναν στον τόπο και δεν μετανάστευσαν και βρέθηκαν να έχουν κτήματα σε εύφορες περιοχές, όπως η Κεστρίνη, το Ράγιον, το Ασπροκκλήσι, η Βρυσσέλλα,η Κορύτιανη και αλλού, δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Στράφηκαν στην
καλλιέργειά της και με τον ιδρώτα τους, τον τίμιο ιδρώτα τους, παράγουν προϊόντα, κυρίως μανταρίνια, τα οποία μάλιστα εξάγονται σε βαλκανικές χώρες, αλλά και στη Ρωσία. Και δίνουν εργασία και σε ντόπιους, αλλά και σε Αλβανούς εργάτες.
