Προσέχετε, σαν άγρυπνοι φρουροί. Μένετε σταθεροί και όρθιοι στην πίστη. Αγωνίζεσθε σαν άνδρες γενναίοι. Λάβετε δύναμη και θάρρος.

Του π.Ιωήλ Κωνστάνταρου

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι σε όλες του τις θεόπνευστες επιστολές ο Απόστολος Παύλος, μαζί με τις αποκαλυπτικές δογματικές διδασκαλίες καταγράφει την μέριμνά του και τον ιερό του αγώνα, ώστε όλοι οι πιστοί να παραμένουν αμετακίνητοι στα όσα εδιδάχθησαν. Ακριβώς δε, μέσα στο πνεύμα αυτό εντάσσεται και η προτροπή του με την οποία ξεκινά το Αποστολικό ανάγνωσμα:
«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α΄ Κορ. ΙΣΤ΄ 13). Δηλ. προσέχετε, σαν άγρυπνοι φρουροί. Μένετε σταθεροί και όρθιοι στην πίστη. Αγωνίζεσθε σαν άνδρες γενναίοι. Λάβετε δύναμη και θάρρος. Αν θελήσουμε να σταθούμε για λίγο στη σύντομη αυτή φράση, θα συγκλονιστούμε κατ’ αρχάς από τον τρόπο με τον οποίο γράφει ο μεγάλος Απόστολος. Μία προτροπή – εντολή, γεμάτη στοργή

και αγάπη, αλλά και τόσο ξεκάθαρη, αφού ο κίνδυνος της εκτροπής εκ της αληθείας, δεν είναι καθόλου μικρός. Σε λίγες μόνο λέξεις, περιλαμβάνει α) την προσοχή «Γρηγορείτε», β) την αναγκαία σταθερότητα στην παραδοθείσα πίστη «Στήκετε εν τη πίστει» και γ) την ενδυνάμωση και την προκοπή στον πνευματικό αγώνα «Κραταιούσθε»!

            Θα βρισκόταν εκτός πραγματικότητας εάν κανείς ισχυριζόταν ότι οι αποστολικές αυτές προτροπές δεν ισχύουν και στη δική μας εποχή. Κυρίως, θα λέγαμε, ότι ισχύουν για εμάς σήμερα. Και τούτο, διότι δεν είναι λίγοι οι Χριστιανοί οι οποίοι χωλαίνουν πολύ σοβαρά στην πτυχή αυτή τού Ορθοδόξου πνευματικού τους αγώνα. Στην σταθερότητα δηλαδή, στην καρτερία και στην συνέπεια που απαιτεί η αυθεντική Χριστιανική ζωή. Φυσικά η σταθερότητα και η συνέπεια στις αρχές μας, και η αμετακίνητη θέση μας στο δόγμα και στο ήθος τής Εκκλησίας μας, είναι καρπός πίστεως ισχυρής στον Θεό και συναισθήσεως της τιμής που μας κάνει η αγάπη Του, στο να μας αποκαλύπτει το άγιο,  πανσεβάσμιο και απόλυτο θέλημά Του. Και οπωσδήποτε αυτής της πίστεως αποτέλεσμα υπήρξε η έως θανάτου αυταπάρνηση των αγίων ενδόξων Μαρτύρων.

            Μία σύντομη ματιά στην ιστορία, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Μία γρήγορη φυλλομέτρηση των μαρτυρολογίων, τόσο των πρώτων αιώνων, όσο και της εποχής τής Τουρκοκρατίας, αλλά και σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα, και οπωσδήποτε στον τραγικό ΚΑ' αιώνα που διανύουμε, κάνει τον άνθρωπο και μάλιστα τον Ορθόδοξο Χριστιανό να καταπλήσσεται μπροστά στην ανδρεία και στο αγωνιστικό φρόνημα των ηρώων τής πίστεως οι οποίοι εφάρμοσαν την παραπάνω προτροπή και συμβουλή τού Αποστόλου Παύλου.

            Αλλά δεν είναι, φίλοι μου, μόνο το στάδιο του μαρτυρίου τού αίματος, που σε κάθε εποχή φυσικά υφίσταται, σε κάποιο σημείο τής γης. Είναι και ο στίβος τής εμμονής στην αλήθεια, την οποία ποικίλοι αιρετικοί, παλαιότεροι και νεότεροι, θέλησαν να νοθεύσουν και να αλλοιώσουν. Και η εμμονή αυτή, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι ξένη προς ταλαιπωρίες, κινδύνους και άγριους μάλιστα διωγμούς! Και πάλι, οι σελίδες τής Εκκλησιαστικής μας ιστορίας είναι γεμάτες από τους αθλητές τού πνεύματος και μάλιστα τους γνήσιους ποιμένες οι οποίοι με τη σφενδόνη τού πνεύματος, έτρεψαν σε άτακτη φυγή τούς «βαρείς και λοιμώδεις λύκους» τής κακοδοξίας και των αιρέσεων.

            Είναι πράγματι τόσα πολλά αυτά που υπέφεραν οι αυθεντικοί δούλοι τού Θεού διά μέσου των αιώνων, προκειμένου να μην υποχωρήσουν έστω και στο ελάχιστο από την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν» (Ιούδα, 3).

            Και ακριβώς επειδή ο Λόγος τού Θεού είναι διαχρονικός, θα πρέπει όλοι μας, κλήρος, μοναχισμός και λαός, ολόκληρο δηλ. το σώμα τής Εκκλησίας μας, να ερωτήσουμε εαυτούς και αλλήλους και να δώσουμε ειλικρινή απάντηση σε τούτα τα σπουδαία και  φλέγοντα ερωτήματα: Εμείς γρηγορούμε; Αντιλαμβανόμαστε τους ύπουλους κινδύνους που κρύβονται πίσω από την δήθεν αγάπη τού οικουμενισμού; Στέκουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στις αρχές τής Ορθοδοξίας μας; Πιστεύουμε με όλη μας την ψυχή ότι είναι τιμή μας να είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, αλλά και ότι έχουμε ιερό χρέος και άγιο καθήκον να διατηρήσουμε αυτή την Αποστολική μας πίστη; Και πάλι, ελέγχουμε, όχι μόνο τις έξωθεν κακοδοξίες αλλά και τις έσωθεν πλανεμένες διδασκαλίες που τελευταίως, αρκετές δυστυχώς φορές, ακούγονται και από στόματα υψηλά ισταμένων προσώπων στον χώρο τής Εκκλησίας; Για να πραγματοποιείται όμως ο ευλογημένος αυτός αγώνας στις σωστές του διαστάσεις και μακριά από τα άκρα τού διαβόλου, είναι ανάγκη να ζούμε συνειδητά την ζωή τού πνεύματος, εφαρμόζοντας απολύτως τις θείες εντολές.

Πόσο αληθινός είναι ο Αγιοπνευματικός και ποιμαντικός λόγος τού Αγίου Ιωάννου τής Κροστάνδης, ο οποίος ακριβώς για το θέμα αυτό ερωτά και απαντά: “Τι σε εμποδίζει από την εκπλήρωση των εντολών τού Χριστού; Η σάρξ και ο κόσμος! Δηλαδή η ευχάριστος τροφή και το ποτόν, τα οποία κάμουν την καρδίαν οκνηράν και παχυλήν – και η επιθυμία κομψού ενδύματος και καλλωπισμού ή διακρίσεων και αμοιβών· αν το ένδυμα και ο άλλος στολισμός είναι καμωμένα από πολύ ωραία, χρωματιστά και μεταξοΰφαντα υφάσματα, φροντίζομεν και μεριμνώμεν όπως μη τα λερώσωμεν και τα σπιλώσωμεν ή τα σκονίσωμεν και τα βρέξωμεν, ενώ η μέριμνα και η φροντίς πώς να ευαρεστήσωμεν εις τον Θεόν με τας σκέψεις, τους λόγους και τα έργα εξαφανίζονται, η δε καρδία τότε ζει διά τα ενδύματα και τους καλλωπισμούς και καθ' ολοκληρίαν καταπιέζεται από αυτά και παύει να μεριμνά περί του Θεού και της ενώσεώς της μετ' Αυτού... Αγωνίζου εναντίον κάθε κοσμικού δελεάσματος και φρόντιζε με όλην την δύναμην διά την σωτηρίαν τής ψυχής σου και των ψυχών των άλλων”!

            Αν θέλουμε να είμαστε τέκνα των Αγίων, και φυσικά θέλουμε και το επιδιώκουμε, δεν έχουμε παρά να βαδίσουμε την πεπατημένη Αποστολική οδό, την οποία βάδισαν οι Πατέρες μας και που μας οδηγεί στη θριαμβεύουσα Εκκλησία μας, κάνοντας απόλυτη υπακοή στον Αποστολικό λόγο, ό, τι και αν αυτό συνεπάγεται και μας κοστίσει.