Ο Γιώργος Νικολαΐδης από τη Λεπτοκαρυά Φιλιατών, ήταν το καύχημα της περιοχής. Γεννημμένος το 1913, ζούσε ακμαίος μέχρι χθες... Και ζούσε με ήθος και αξιοπρέπεια. Ο υπεραιωνόβιος της Μουργκάνας, έφυγε σε ηλικία 102 ετών, χωρίς να ασθενήσει! Θα πουν, ίσως, πολλοί ότι έκλεισε ο κύκλος της ζωής του
σ' αυτή τη γη. Κι έκλεισε ολοκληρωμένα. Με παιδιά, εγγάνια, δισσέγγονα. Ναι, έτσι είναι, αλλά με μια διαφορά. Οι άνθρωποι με τα εσωτερικά χαρίσματα του Γιώργου Νικολαΐδη, δεν έχουν ηλικία. Ακτινοβολούν τη νεανικότητα της καρδιάς τους, όσων ετών και αν είναι. Και όταν χάνονται αφήνουν
ένα κενό. Το κενό της λεβεντιάς τους. Πολλά τα χρόνια της ζωής του, πολλές και οι εμπειρίες... Ἐζησε πολέμους, έζησε φτώχεια, έζησε πόνους, έζησε πίκρες, έζησε στερήσεις, έζησε την αχαριστία, έζησε δυσκολίες δυσβάσταχτες, αλλά αυτός άντεξε. Παρέμεινε μέχρι την τελευταία του πνοή Άνθρωπος Ανθρωπιάς. Άνθρωπος εξελιγμένος σε πνεύμα και σε συμπεριφορά.
ένα κενό. Το κενό της λεβεντιάς τους. Πολλά τα χρόνια της ζωής του, πολλές και οι εμπειρίες... Ἐζησε πολέμους, έζησε φτώχεια, έζησε πόνους, έζησε πίκρες, έζησε στερήσεις, έζησε την αχαριστία, έζησε δυσκολίες δυσβάσταχτες, αλλά αυτός άντεξε. Παρέμεινε μέχρι την τελευταία του πνοή Άνθρωπος Ανθρωπιάς. Άνθρωπος εξελιγμένος σε πνεύμα και σε συμπεριφορά.