Συνήθως οι άνθρωποι, αυτή είναι η μοίρα, ξεχνιώνται μετά το θάνατό τους. Όμως όσο και αν η λησμονιά είναι αδυσώπητη, ένα άρωμά τους ξεμένει εδώ κάτω στη γη. Αυτό το άρωμα είναι, που μας θυμίζει ότι ο Σωτήρης Μαρτίνης, 40 ημέρες μετά το φευγιό του, λείπει από την τοπική κοινωνία του Πολυδρόσου Θεσπρωτίας, όπου για δεκαετίες κατέθετε καθημερινά τη ζωντάνια
της καρδιάς του. Όσο ζούσε έκανε ο ίδιος αισθητή την παρουσία του με τον αγώνα
και την προσφορά του. Τώρα, που δε ζει, σε μας απομένει, να μην τον ξεχάσουμε, επιβραβεύοντας τον αγώνα και την προσφορά του. της καρδιάς του. Όσο ζούσε έκανε ο ίδιος αισθητή την παρουσία του με τον αγώνα