Αναγνώστης μάς έδωσε την παρακάτω πληοφορία, που δημοσιεύουμε με χαρά, προκειμένου να φανεί η πραγματική ευλάβεια και ευσέβεια ιερωμένων, που πρέπει να είναι δείκτης πορείας για όλους μας: "Βρέθηκα στην Παραμυθιά, κατά την παραμονή της εορτής του αγίου Δονάτου. Παρατήρησα το εξής: Ασπρομάλλης ιερωμένος, πολύ σεβαστός και σεβάσμιος
στην περιοχή, γνωστός και καταξιωμένος για το ιερατικό του ήθος, δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους το όνομά του, ούτε ο ίδιος θα το ήθελε, αλλά και εμένα το παράδειγμά του με ενδιαφέρει όχι το όνομά του, δάκρυσε μπροστά στην λείψανα του αγίου Δονάτου. Και όχι με στιγμαία και ξερά δάκρυα, αλλά με δάκρυα καρδιάς".
στην περιοχή, γνωστός και καταξιωμένος για το ιερατικό του ήθος, δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους το όνομά του, ούτε ο ίδιος θα το ήθελε, αλλά και εμένα το παράδειγμά του με ενδιαφέρει όχι το όνομά του, δάκρυσε μπροστά στην λείψανα του αγίου Δονάτου. Και όχι με στιγμαία και ξερά δάκρυα, αλλά με δάκρυα καρδιάς".