Στον ακριτικό Τσαμαντά Θεσπρωτίας, στους πρόποδες της Μουργκάνας και συγκεκριμένα
στον συνοικισμό της Καμίτσιανης, βρίσκεται η ιστορική μονή του Αγίου Γεωργίου. Ο καθηγητής Μαργαρίτης Ευαγγελίδης αναφέρει:: «Εν Ηπείρω και προ της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπήρχον εν ιεραίς
Μοναίς της Ηπείρου Σχολαί αρχαιότατοι... β) η Μοναστηριακή
Σχολή της Καμιτσάνης...». Η χρονολογία ίδρυσης της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Από τον Ιωάννη Λαμπρίδη αναφέρεται σφραγίδα «Μονή του Αγίου Γεωργίου της Καμυτζάνης 1613», όπως επίσης ότι λειτουργούσε ως «γραμμάτων σχολή». Το 1758 ο Ηγούμενος Παΐσιος τη βρίσκει μισορειπωμένη (προφανώς από επιδρομές αλλόθρησκων) και επιδίδεται σε έργα ανοικοδόμησης. Για πάρα πολλά χρόνια, η Ιερά Μονή αποτελούσε θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο όλης της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της Βορείου Ηπείρου. Η προσφορά της είναι σπουδαία, δεδομένου ότι υπήρχε τουρκική κατοχή. Αξίζει να αναφερθεί ο ηγούμενος Δαμιανός Πέσχος, προτομή του οποίου κοσμείσ τον προαύλειο χώρο, που συνετέλεσε τα χωριά γύρω από τη μονή να μείνουν στην Ελλάδα κατά την χάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων.
Σχολή της Καμιτσάνης...». Η χρονολογία ίδρυσης της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Από τον Ιωάννη Λαμπρίδη αναφέρεται σφραγίδα «Μονή του Αγίου Γεωργίου της Καμυτζάνης 1613», όπως επίσης ότι λειτουργούσε ως «γραμμάτων σχολή». Το 1758 ο Ηγούμενος Παΐσιος τη βρίσκει μισορειπωμένη (προφανώς από επιδρομές αλλόθρησκων) και επιδίδεται σε έργα ανοικοδόμησης. Για πάρα πολλά χρόνια, η Ιερά Μονή αποτελούσε θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο όλης της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της Βορείου Ηπείρου. Η προσφορά της είναι σπουδαία, δεδομένου ότι υπήρχε τουρκική κατοχή. Αξίζει να αναφερθεί ο ηγούμενος Δαμιανός Πέσχος, προτομή του οποίου κοσμείσ τον προαύλειο χώρο, που συνετέλεσε τα χωριά γύρω από τη μονή να μείνουν στην Ελλάδα κατά την χάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων.