Αγρυπνία στην Ηγ/τσα για τον ιερομάρτηυρα Φιλούμενο, που σφαγιάστηκε το 1979 από φανατικούς Εβραίους!

Με μεγάλη συμμετοχή πιστών έγινε στον ιερό ναό του αγίου Σπυρίδωνα στην Ηγουμενίτσα αγρυπνία, στη μνήμη του ιερομάρτυρα Φιλούμενου,  που σφαγιάστηκε το 1979 από φανατικούς Εβραίους. Στους πολλούς και παλαιούς Μάρτυρες της χριστιανικής Πίστεως, προστέθηκε και ό νεώτερος χρονικά. Είναι ό Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης πατήρ Φιλούμενος Χασάπης ό Κύπριος, υιός υπερπολύτεκνης οικογένειας με 13 παιδιά.Γεννήθηκε το 1913 πλησίον της Λευκωσίας. Από πολύ μικρός έκλινε απόλυτα προς τα θεία πράγματα, ακόμη και προς το Μοναχισμό. Σε ηλικία μόλις 12 ετών, μαζί με τον δίδυμο αδελφό του
εγκατέλειψαν το πατρικό τους σπίτι και πήγαν στο Μοναστήρι του Σταυροβουνίου. Με πολλή δυσκολία έγιναν δεκτοί λόγω ηλικίας. Μετά πενταετή εκεί παραμονή αναχώρησαν για τους Αγίους Τόπους. Εκεί φοίτησαν στην Ιερατική Σχολή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.Στη συνέχεια έγιναν Μοναχοί και χειροτονήθηκαν Κληρικοί. Λίγο αργότερα ό δίδυμος αδελφός του π. Ελπίδος, για λόγους δικούς του, άφησε τους Αγίους Τόπους. Ό π. Φιλούμενος παρέμεινε ισόβια στην Αγία Γη και εντάχθηκε στην Αγιοταφική Αδελφότητα του Πατριαρχείου.Ως Αγιοταφίτης υπήρξε πρότυπο ενάρετου ανθρώπου και κληρικού αφιερωμένου στην αποστολή του. Ήταν προσηνής και ούτος ειπείν γλυκύς τη όψει και τη γλώττη. Χαιρόσουν να συμπνευματίζεσαι μαζί του, να τον ακούς ηδέως. Πέραν από το δόσιμο του στο Θεό, ήταν παράλληλα αφοσιωμένος στη διακονία των ιερών Προσκυνημάτων. Ήταν γενικά χαριτωμένος και κεκοσμημένος με πλήθος αρετών. Ξεχώριζε ή απλότητα του, και μάλιστα ή ταπείνωση του και ή ανεξικακία του. Αγάπησε και αγαπήθηκε. Διάβασε πολλά και συγκροτήθηκε ως Κληρικός. Έμαθε ακόμη και την καθομιλουμένη εβραϊκή γλώσσα μαζί με τα αραβικά, γεγονός πού πολύ τον διευκόλυνε στη δύσκολη και θεάρεστη αποστολή του. Υπηρέτησε σε διάφορα ιερά Προσκυνήματα πού υπάρχουν διάσπαρτα στην Αγία Γη. Το 1979 διακονούσε στο Προσκύνημα Φρέαρ του Ιακώβ ή της Σαμαρείτιδος. Στο πηγάδι αυτό έχει γίνει ή γνωστή συνάντηση του Χριστού με τη γυναίκα Σαμαρείτιδα. Ή ιερή αυτή συνάντηση είχε ως αποτέλεσμα, ή γυναίκα εκείνη πού ήταν ένοχη ηθικά, είχε μέχρι τότε σχέση με έξι άνδρες, να μετανοήσει ειλικρινά, να αλλάξει τρόπο ζωής, και στη συνέχεια να κηρύξει το Χριστό και την Ανάσταση Του μέχρι και τη Ρώμη, οπού και μαρτύρησε για την Πίστη μαζί με τίς πέντε αδελφές της. Για την Εκκλησία και τους πιστούς, είναι πλέον ή Ισαπόστολος και Μεγαλομάρτυς Αγία Φωτεινή. Εορτάζεται στις 26 Φεβρουαρίου. Στο Προσκύνημα αυτό συνάντησε δυσκολίες, ήλθε σε ρήξη με φανατικά εβραϊκά άτομα. Του ζητούσαν παράλογα. Αποτέλεσμα, κάποιοι από τα άτομα αυτά, εντός του ιερού αυτού χώρου, στις 29.11.1979, ενώ μόνος του τελούσε την ακολουθία του Εσπερινού, επιτέθηκαν με λύσσα και τον κατακρεούργησαν με το τσεκούρι, και κάτω από απερίγραπτες κραυγές και οιμωγές, παρέδωσε την ηρωική ψυχή του στο Λυτρωτή Χριστό, ύστερα από 46 χρόνια παραμονής και προσφοράς ως Αγιοταφίτης του Πατριαρχείου. Ό νεκρός τελικά μεταφέρθηκε στα Ιεροσόλυμα. Τάφηκε στο Κοιμητήριο του Πατριαρχείου στο λόφο Σιών. Ό άδικος και αποτρόπαιος σφαγιασμός του κατάθλιψε τους πάντας, όχι όμως και τους Εβραίους πού προσπάθησαν να αποσείσουν την ευθύνη, ότι τάχατες ευθύνονται Παλαιστίνιοι. Το θλιβερό γεγονός πήρε διαστάσεις, ακόμη και διπλωματικού χαρακτήρα μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ. Τελικά, μετά από διάστημα χρόνου, αποδείχθηκε ότι δύο φανατικοί Εβραίοι ήσαν οι φονιάδες. Πού οδηγεί ή μισαλλοδοξία! Το 1985 αποφασίσθηκε ή εκταφή. Οι παρόντες ευρέθηκαν προ εκπλήξεως, το ιερό σκήνωμα εξήλθε του τάφου άφθαρτο και ευωδιάζον. Ό Κύριος Ουρανού και Γης, και με βάση την προ όσιακή ζωή του τον τίμησε, τον χαρίτωσε και δι' αυτού του όχι συνήθους τρόπου, στο να παραμένει άφθαρτο και το γήινο σώμα του. Το σκήνωμα μεταφέρθηκε σε Ιερό Ναό στο λόφο Σιών, και όσοι φθάνουν έως εκεί προσκυνούν «κατά το σιωπώμενον». Για τους γνωρίζοντας τον π. Φιλούμενο, και με βάση το μαρτύριο, είναι ένας Νεομάρτυς της Εκκλησίας του Χριστού. Επειδή είναι μάρτυς χρονικά δεν τηρείται ή διαδικασία ως προς την επίσημη διακήρυξη του και έγγραφη του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας. Είθε να μη μακρύνει πολύ ό χρόνος. Ή λαϊκή ευσέβεια στα θέματα αυτά, φαίνεται ότι προηγείται ως προς την τιμή και προσκύνηση. Έτσι, συμπληρώνοντας 20 χρόνια στις 29.11.1999 στην Κύπρο, Αθήνα και Θεσ/νίκη, άρχισαν τιμητικές εκκλησιαστικές εκδηλώσεις «κατά το σιωπώμενον» ξανατονίζεται. Από την ώρα της σφαγής του μέχρι σήμερα (2002), έχουν μεσολαβήσει διάφορα σημεία -θαύματα, οπότε όλα δικαιωματικά τον κατατάσσουν στο Πάνθεο τωn aγίων της Εκκλησίας.