Μήνυμα του Θεσπρωτού
ιεραποστόλου π. Κων/νου Κοσμίδη από τη μαύρη Ήπειρο...
Χωρίς μεγάλο πρόλογο. Έτσι απλά… Όπως απλή είναι η ψυχή του π. Κων/νουΚοσμίδη, έγγαμου κληρικού από τη Ν. Σελεύκεια Θεσπρωτίας, που εργάζεται ιεραποστολικά στην Αφρική. Αγωνίζεται μ' όλη τη δύναμη της καρδιάς του για κάτι
καλύτερο. Αυτός ο αγώνας του αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο κείμενο, που μας έστειλε. «Καθημερινά στην πατρίδα μας γινόμαστε δέκτες διαφόρων κωμικοτραγικών και δυσάρεστων γεγονότων. Βλέπουμε από τη μία οι πολιτικοί μας να τσακώνονται μπροστά στις τηλεοράσεις για να υπερασπιστούν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Από την άλλη τον λαό να δυσανασχετεί από το βαρύ φορτίο των προβλημάτων και τον σταυρό που σηκώνει καθημερινά. Και ο ένας να ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο χωρίς βέβαια να αφήνει αμέτοχο στην διένεξη αυτή την εκκλησία και τους ιερείς της που αποτελούν το εύκολο και εξιλαστήριο θύμα, δήθεν λοιπόν φταίει η εκκλησία για τα προβλήματα του τόπου ή ότι δεν κάνει όσα πρέπει για να βοηθήσει. Αλλά πόσα ακόμα να κάνει; Τα καθήκοντα του ιερέως είναι πολλά και τις περισσότερες φορές υπεράνθρωπα. Αν η ζωή του κληρικού ήταν τόσο εύκολη και χλιδάτη, όπως μερικοί ισχυρίζονται, γιατί δε θέλει κανείς να φορέσει το ράσο ακόμη και την περίοδο αυτή της μεγάλης ανέχειας και ανεργίας; Πολύ σπάνια τα Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα προβάλουν το δύσκολο έργο του ιερέως από το απομακρυσμένο χωριό στα σύνορα έως στις ενορίες των υποβαθμισμένων συνοικιών της Αθήνας, όπου ο κληρικός πρέπει να σταματάει κάθε λίγα μέτρα για να προσφέρει στον κάθε αδύναμο αδελφό μας που του τραβά το ράσο εκλιπαρώντας για βοήθεια. Όμως με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται και οι ιερείς στέκονται αντάξιοι των περιστάσεων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Στο εξωτερικό και μάλιστα στη μακρινή μαύρη ήπειρο οι ιερείς πρέπει να σταθούν ακόμη πιο ψηλά, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να υπερασπιστούν τις ελληνικές παροικίες και τις ορθόδοξες ιεραποστολές, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους. Είναι η φωνή της Ελλάδος στην άλλη άκρη της γης που είναι τόσο σκοτεινή από το έγκλημα, τις ασθένειες, το φυλετικό ρατσισμό,την πείνα και προσπαθεί να σταθεί αντάξιος της ευθύνης που του εμπιστεύθηκε η εκκλησία, αλλά και η ελληνική πολιτεία.Πολλές φορές στα αφρικανικά κράτη ο κόσμος αναρωτιέται ποιοι είναι αυτοί οι έλληνες που κάνουν τόσο όμορφες και ενδιαφέρουσες γιορτές, που είναι νοικοκύρηδες και φτιάχνουν σχολεία, πνευματικά κέντρα, εκκλησίες,ορφανοτροφεία, κλινικές, γηροκομεία και πάσης φύσεως φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αναρωτιούνται πού βρίσκεται αυτή η μικρή και άγνωστη χώρα που γεννά τόσο δυνατούς, όμορφους και λεβέντες ανθρώπους. Τι είναι αυτή η ορθόδοξη εκκλησία δίπλα από τα σπίτια τους με τις περίεργες αλλά όμορφες ψαλμωδίες και τις τόσο κατανυκτικές ακολουθίες που μοιάζουν σαν μαγικές γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Και εδώ θα βρεθεί πάντα ένας ελληνορθόδοξος ιερέας σε κάθε γωνιά της Αφρικής για να βοηθήσει τον κόσμο να κατανοήσει όλη την αλήθεια για την ορθοδοξία και την Ελλάδα. Πολλές φορές τα Μ.Μ.Ε. σε περιοχές που δεν υπάρχει ελληνική διπλωματική αρχή, το καταλληλότερο και πλέον αρμόδιο πρόσωπο που θα έρθουν σε επαφή για να πάρουν όλες τις πληροφορίες που θέλουν για την Έλλαδα και την ορθοδοξία είναι ο εκάστοτε έλληνας ιερέας. Τον τελευταίο καιρό ήμουν στην ευχάριστη θέση να δώσω μία επιπλέον συνέντευξη σε ευρείας κυκλοφορίας νοτιοαφρικανική εφημερίδα, στην SUNDAY TRIBUNE DURBAN, και να μιλήσω με υπερηφάνεια για την πατρίδα μου την Ελλάδα, για τη θρησκεία και τον πολιτισμό της. Να τους εξηγήσω γιατί αυτή η πανέμορφη ευρωπαική χώρα με τον τόσο υψηλό πολιτιστικό και θρησκευτικό πλούτο έχει χάσει τα μισά από τα παιδιά της, που βρίσκονται διασκορπισμένα σ’όλο τον κόσμο, πώς γίνεται για παράδειγμα η Μελβούρνη να είναι η τρίτη μεγαλύτερη ελληνική πόλη στον κόσμο. Αναρωτήθηκαν και τους απάντησα. Τους εξήγησα για τις περιπέτειες και τις κακουχίες του ελληνικού έθνους κατά τη διάρκεια της ιστορίας που ανάγκασαν πολλούς να αφήσουν την πατρίδα και να αναζητήσουν μία καλύτερη τύχη στην ξενιτιά. Ο Έλληνας δε μπορεί εύκολα να συμβιβασθεί, θέλει να εργασθεί, να δημιουργήσει, να προκόψει, είναι στο DNA του να δημιουργεί και να προσφέρει πολιτισμό. Όπου πηγαίνει δημιουργεί όμορφα και ευλογημένα πράγματα που πολλές φορές θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει παρά τη θέλησή του για να τα απολαύσουν κάποιοι άλλοι που δεν μπορούν να τα πετύχουν μόνοι τους. Πόντος, Μικρά Ασία, Ανατολική Ρωμυλία, Αλεξάνδρεια, Κατεχόμενη Κύπρος, Ουκρανία,Κάτω Ιταλία,Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια,Αυστροουγγαρία, Σουδάν, Ροδεσία,Κονγκό, Μοζαμβίκη και αμέτρητα άλλα μέρη του κόσμου που μπορεί κάποιος ακόμη και σήμερα να δει τα σημάδια του πολιτισμού και της θρησκείας μας. Ίσως το έχει η μοίρα μας. Δημιουργούμε πολιτισμό για να τον απολαύσουν κάποιοι άλλοι. Αν κάνει κάποιος μία έρευνα θα δει ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμμία χώρα στην αφρικανική ήπειρο που να μην έχουν αφήσει τα σημάδια του η ορθοδοξία και ο ελληνισμός και γι΄αυτό οι ιερείς μας είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και τους εκτιμούν περισσότερο και από την πατρίδα. Ας ελπίσουμε στο προσεχές μέλλον να καταλάβει και ο κόσμος στην Ελλάδα μας την αξία των ιερέων μας που ίσως είναι οι μόνοι που μπορούν να εμπιστευτούν και να στηριχθούν. Οι ιερείς δεν είναι μέρος του προβλήματος της σύχρονης Ελλάδας αλλά πυλώνας στο δρόμο για την αναγέννηση και παλινόρθωσή μας, αρκεί να το καταλάβουμε και να ζητήσουμε τη συνεργασία τους. Ας ταξιδέψει κάποιος στην Αφρική να δει τι θαύματα έχει κάνει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με τους επισκόπους και τους ιερείς του και θα καταλάβει το πόσο μεγαλειώδες έργο μπορεί να επιτελέσει η εκκλησία μας αρκεί να μη την καταδιώκουμε. Τι τραγική ειρωνία να σε σέβονται οι ξένοι και οι συμπατριώτες σου να σε χλευάζουν. Τις σκέψεις μου αυτές τις αφιερώνω σέ όλους τους ιερείς μας που προσέφεραν τη ζωή τους για τον αγώνα της ορθοδοξίας και του ελληνισμού στη μαύρη Ήπειρο".
καλύτερο. Αυτός ο αγώνας του αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο κείμενο, που μας έστειλε. «Καθημερινά στην πατρίδα μας γινόμαστε δέκτες διαφόρων κωμικοτραγικών και δυσάρεστων γεγονότων. Βλέπουμε από τη μία οι πολιτικοί μας να τσακώνονται μπροστά στις τηλεοράσεις για να υπερασπιστούν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Από την άλλη τον λαό να δυσανασχετεί από το βαρύ φορτίο των προβλημάτων και τον σταυρό που σηκώνει καθημερινά. Και ο ένας να ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο χωρίς βέβαια να αφήνει αμέτοχο στην διένεξη αυτή την εκκλησία και τους ιερείς της που αποτελούν το εύκολο και εξιλαστήριο θύμα, δήθεν λοιπόν φταίει η εκκλησία για τα προβλήματα του τόπου ή ότι δεν κάνει όσα πρέπει για να βοηθήσει. Αλλά πόσα ακόμα να κάνει; Τα καθήκοντα του ιερέως είναι πολλά και τις περισσότερες φορές υπεράνθρωπα. Αν η ζωή του κληρικού ήταν τόσο εύκολη και χλιδάτη, όπως μερικοί ισχυρίζονται, γιατί δε θέλει κανείς να φορέσει το ράσο ακόμη και την περίοδο αυτή της μεγάλης ανέχειας και ανεργίας; Πολύ σπάνια τα Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα προβάλουν το δύσκολο έργο του ιερέως από το απομακρυσμένο χωριό στα σύνορα έως στις ενορίες των υποβαθμισμένων συνοικιών της Αθήνας, όπου ο κληρικός πρέπει να σταματάει κάθε λίγα μέτρα για να προσφέρει στον κάθε αδύναμο αδελφό μας που του τραβά το ράσο εκλιπαρώντας για βοήθεια. Όμως με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται και οι ιερείς στέκονται αντάξιοι των περιστάσεων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Στο εξωτερικό και μάλιστα στη μακρινή μαύρη ήπειρο οι ιερείς πρέπει να σταθούν ακόμη πιο ψηλά, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να υπερασπιστούν τις ελληνικές παροικίες και τις ορθόδοξες ιεραποστολές, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους. Είναι η φωνή της Ελλάδος στην άλλη άκρη της γης που είναι τόσο σκοτεινή από το έγκλημα, τις ασθένειες, το φυλετικό ρατσισμό,την πείνα και προσπαθεί να σταθεί αντάξιος της ευθύνης που του εμπιστεύθηκε η εκκλησία, αλλά και η ελληνική πολιτεία.Πολλές φορές στα αφρικανικά κράτη ο κόσμος αναρωτιέται ποιοι είναι αυτοί οι έλληνες που κάνουν τόσο όμορφες και ενδιαφέρουσες γιορτές, που είναι νοικοκύρηδες και φτιάχνουν σχολεία, πνευματικά κέντρα, εκκλησίες,ορφανοτροφεία, κλινικές, γηροκομεία και πάσης φύσεως φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αναρωτιούνται πού βρίσκεται αυτή η μικρή και άγνωστη χώρα που γεννά τόσο δυνατούς, όμορφους και λεβέντες ανθρώπους. Τι είναι αυτή η ορθόδοξη εκκλησία δίπλα από τα σπίτια τους με τις περίεργες αλλά όμορφες ψαλμωδίες και τις τόσο κατανυκτικές ακολουθίες που μοιάζουν σαν μαγικές γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Και εδώ θα βρεθεί πάντα ένας ελληνορθόδοξος ιερέας σε κάθε γωνιά της Αφρικής για να βοηθήσει τον κόσμο να κατανοήσει όλη την αλήθεια για την ορθοδοξία και την Ελλάδα. Πολλές φορές τα Μ.Μ.Ε. σε περιοχές που δεν υπάρχει ελληνική διπλωματική αρχή, το καταλληλότερο και πλέον αρμόδιο πρόσωπο που θα έρθουν σε επαφή για να πάρουν όλες τις πληροφορίες που θέλουν για την Έλλαδα και την ορθοδοξία είναι ο εκάστοτε έλληνας ιερέας. Τον τελευταίο καιρό ήμουν στην ευχάριστη θέση να δώσω μία επιπλέον συνέντευξη σε ευρείας κυκλοφορίας νοτιοαφρικανική εφημερίδα, στην SUNDAY TRIBUNE DURBAN, και να μιλήσω με υπερηφάνεια για την πατρίδα μου την Ελλάδα, για τη θρησκεία και τον πολιτισμό της. Να τους εξηγήσω γιατί αυτή η πανέμορφη ευρωπαική χώρα με τον τόσο υψηλό πολιτιστικό και θρησκευτικό πλούτο έχει χάσει τα μισά από τα παιδιά της, που βρίσκονται διασκορπισμένα σ’όλο τον κόσμο, πώς γίνεται για παράδειγμα η Μελβούρνη να είναι η τρίτη μεγαλύτερη ελληνική πόλη στον κόσμο. Αναρωτήθηκαν και τους απάντησα. Τους εξήγησα για τις περιπέτειες και τις κακουχίες του ελληνικού έθνους κατά τη διάρκεια της ιστορίας που ανάγκασαν πολλούς να αφήσουν την πατρίδα και να αναζητήσουν μία καλύτερη τύχη στην ξενιτιά. Ο Έλληνας δε μπορεί εύκολα να συμβιβασθεί, θέλει να εργασθεί, να δημιουργήσει, να προκόψει, είναι στο DNA του να δημιουργεί και να προσφέρει πολιτισμό. Όπου πηγαίνει δημιουργεί όμορφα και ευλογημένα πράγματα που πολλές φορές θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει παρά τη θέλησή του για να τα απολαύσουν κάποιοι άλλοι που δεν μπορούν να τα πετύχουν μόνοι τους. Πόντος, Μικρά Ασία, Ανατολική Ρωμυλία, Αλεξάνδρεια, Κατεχόμενη Κύπρος, Ουκρανία,Κάτω Ιταλία,Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια,Αυστροουγγαρία, Σουδάν, Ροδεσία,Κονγκό, Μοζαμβίκη και αμέτρητα άλλα μέρη του κόσμου που μπορεί κάποιος ακόμη και σήμερα να δει τα σημάδια του πολιτισμού και της θρησκείας μας. Ίσως το έχει η μοίρα μας. Δημιουργούμε πολιτισμό για να τον απολαύσουν κάποιοι άλλοι. Αν κάνει κάποιος μία έρευνα θα δει ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμμία χώρα στην αφρικανική ήπειρο που να μην έχουν αφήσει τα σημάδια του η ορθοδοξία και ο ελληνισμός και γι΄αυτό οι ιερείς μας είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και τους εκτιμούν περισσότερο και από την πατρίδα. Ας ελπίσουμε στο προσεχές μέλλον να καταλάβει και ο κόσμος στην Ελλάδα μας την αξία των ιερέων μας που ίσως είναι οι μόνοι που μπορούν να εμπιστευτούν και να στηριχθούν. Οι ιερείς δεν είναι μέρος του προβλήματος της σύχρονης Ελλάδας αλλά πυλώνας στο δρόμο για την αναγέννηση και παλινόρθωσή μας, αρκεί να το καταλάβουμε και να ζητήσουμε τη συνεργασία τους. Ας ταξιδέψει κάποιος στην Αφρική να δει τι θαύματα έχει κάνει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με τους επισκόπους και τους ιερείς του και θα καταλάβει το πόσο μεγαλειώδες έργο μπορεί να επιτελέσει η εκκλησία μας αρκεί να μη την καταδιώκουμε. Τι τραγική ειρωνία να σε σέβονται οι ξένοι και οι συμπατριώτες σου να σε χλευάζουν. Τις σκέψεις μου αυτές τις αφιερώνω σέ όλους τους ιερείς μας που προσέφεραν τη ζωή τους για τον αγώνα της ορθοδοξίας και του ελληνισμού στη μαύρη Ήπειρο".
ape.jpg)