Μάζεψε πάνω από 2000 αντικείμενα και κατέγραψε όλες τις οικογένειες του χωριού της! Συνέντευξη στην "Κάτοψη"...
* Δείτε 13 φωτό
Η Τούλα Μώκου
στην Πλακωτή Παραμυθιάς πήρε, κυριολεκτικά, στους ώμους της τον
πολιτισμό. Σ' ένα μικρό χώρο, σκεπασμένο με τσίγκια (βλέπετε οι αρμόδιοι
δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τη στέγαση του θησαυρού, που έχει
συγκεντρώσει με πολύ κόπο και μεράκι η κ. Μώκου) φιλοξενούνται πάνω από 2.000
αντικείμενα καθημερινής χρήσης από το 1900 έως
τις ημέρες μας. Αυτά τα
αντικείμενα, όπως αλέτρια, αργαλειούς,
ρόκες, τάβλες, φορεσιές, σκεύη μαγειρικής και σερβιρίσματος,
θυμίζουν
μια άλλη ζωή, που μπορεί να πέρασε, αλλά είναι παράλληλα και τόσο
κοντινή μας. Την επισκεφτήκαμε πρόσφατα στον "παράδεισό" της και με
προθυμία μας ξενάγησε στα... κομμάτια της ψυχής της. Αυθόρμητα τι
ρωτήσαμε: "Τούλα τι σε έκανε να ασχοληθείς με αυτή την υπόθεση;". Εξίσου
αυθόρμητα μας απάντησε: "Τα σημαντικότερα κίνητρα, που με ώθησαν να
συγκεντρώσω αυτό το υλικό ήταν η αγάπη για τον τόπο μου και ένα διπλό
χρέος προς τους συγχωριανούς μου και όλους τους συντοπίτες μου: Χρέος σε
αυτούς, που έζησαν πριν από μένα, αγωνίστηκαν, πρόσφεραν πολλά και δεν
πρέπει να αφήσουμε να ξεθωριάσουν. Χρέος και σε αυτούς, που θα ζήσουν
μετά από εμάς, να τους βοηθήσουμε να μάθουν περισσότερα για τον τόπο
τους και την καταγωγή τους και να μην αποκοπούν από τις ρίζες τους". Και
δεν έχει σταματήσει μόνο στα αντικείμενα η κ. Μώκου. Κάθησε και
κατέγραψε, με μεγάλη υπομονή και ακρίβειαο, σ' ένα καλοτυπωμένο βιβλίο,
τα ονόματα όλων των συγχωριανών της, παλιών και νεότερων, το γενεαλογικό
δέμτρο κάθε Πλακωτιώτη και τα βασικότερα βιογραφικά του στοιχεία
(γέννηση, σπουδές, επάγγελμα, γάμος, όνομα συζύγου, ονόματα παιδιών,
άλλες συγγενικές σχέσεις κ.λπ.). Σ'
όλη της αυτή την προσπάθεια, που συνεχίζεται, έχει έναν αφανή, αλλά
δραστήριο συμπαραστάτη, τον άντρα της Ηλία Μώκο. Λέει γι' αυτόν: "Στα
είκοσι παντρεύτηκα τον άντρα μου και αυτός ήταν το πρώτο λαχείο της ζωής
μου. Όσα στερήθηκα στη ζωή μου, μου τα έδωσε όλα. Μου στάθηκε όχι μόνο
σύντροφος, αλλά και πατέρας, αδελφός, φίλος. Μου έδιωξε όλες μου τις
πίκρες, μου έδωσε φτερά. Η απογοήτευσή μου έγινε απέραντη αγάπη για τη
ζωή και τους ανθρώπους".
