ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, που διέσωσε ο Φιλιαταίος ερευνητής Γεώργιος Σκάγιας... Επεισόδιο ανάμεσα σε Έλληνα λοχαγό και Αλβανό τσιφλικά...
Η αιματοποτισμένη Θεσπρωτία πέρασε από μύριους κινδύνους... Ένα από αυτούς ήταν ότι κατά τη χάραξη των συνόρων της Ελλάδας με την Αλβανία, οι Ιταλοί ήθελαν να δώσουν, εντελώς συμφεροντολογικά και προκλητικά, ένα μεγάλο κομμάτι της στους Αλβανούς. Ο Φιλιαταίος ερευνητής Γεώργιος Σκάγιας αναφέρει σχετικά: "Κατά το έτος 1923 τότε που περνούσε
η συνοριακή επιτροπή για τον καθορισμό και τη διαρρύθμιση των συνόρων, ο ανώτερος Ιταλός αξιωματικός, ήθελε και επέμενε για την οριοθετική γραμμή νοτιότερα προς όφελος της Αλβανίας. Να κατέβαινε στο Φαρμακοβούνι, στον προφήτη Ηλία και να έφθανε ευθεία στη Σκουπίτσα. Για την ελληνική επιτροπή τούτο ήτανε τελείως απαράδεκτο. Είχε γίνει τότε ένα τραπέζι στην Κονίσπολη, κοντά στη Σαγιάδα, και γευματίσανε οι επιτροπές, που ήτανε για τα σύνορα και πολλοί Κονισπολιάτες, καθώς και Αλβανοί αξιωματικοί. Όταν φάγανε, ένας Κονισπολιάτης αγάς και τσιφλικάς, ο Αλιούσι Τάκας, τους είπε εκεί στο τραπέζι κατά κάποιον τρόπο αστειότητας: "Όλα καλά αυτά, αλλά μας λείπει ακόμα ένα λουλούδι για να στολίσει την Αλβανία. Μας λείπει, η Τσαμουριά". Στο άκουσμα αυτό, πετιέται ο λοχαγός Λαμπράκης, που ήτανε στην ελληνική επιτροπή και παρευρίσκουνταν στο τραπέζι και με ακράτητο θυμό αμέσως και στον τσιφλικά και στους άλλους: "Η Ελλάς πολέμησε, καταστράφηκε, έχασε τα παιδιά της και εκείνον τον τόπο, που δικαιούντανε να πάρει, δεν τον πήρε". Και οξύνθηκαν τα πνεύματα"...