Tων Θανάση Οικονόμου (πρώην βουλευτή) και Απόστολη Παπατόλια (γενικού γραμματέα Ένωσης Περιφερειών)
Η υπόθεση της
ΕΡΤ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της μονομέρειας, της ηγεμονικής
νοοτροπίας και της αυταρχικής στροφής στη διακυβέρνηση της χώρας. Με τη
συμπεριφορά του ο κ. Σαμαράς και οι συνεργάτες του είχαν πιστοποιήσει σε πολλές
περιπτώσεις (νόμος περί ιθαγένειας, αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, περίπτωση ΟΑΕΔ
και εσχάτως η ΕΡΤ) την
πρόθεσή του να λειτουργεί ως ο «ηγεμών» μιας
μονοκομματικής κυβέρνησης που επιβάλλει με το «έτσι θέλω» τη βούλησή του στους
άλλους δύο εταίρους, αναιρώντας στην πράξη τον πυρήνα της συμμαχικής
διακυβέρνησης και της τρικομματικής συνεννόησης.
Αναφορικά με την
ΕΡΤ η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Φώτη Κουβέλη ήταν εξ αρχής απλή,
σαφής και καθαρή: Η αναγκαία μεταρρύθμιση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης -η εξυγίανση,
η αναδιάρθρωση του προσωπικού, η κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της- μπορεί να
υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο του σεβασμού του Συντάγματος και της τρικομματικής
κοινοβουλευτικής στήριξης ενός καλά σχεδιασμένου και άρτια προετοιμασμένου
μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος, που θα εξασφαλίζει τη συναίνεση της συντριπτικής
πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Κάτι που πρακτικά σημαίνει όχι στις
αντισυνταγματικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Όχι στο μαύρο στην οθόνη.
Ναι στην εξυγίανση και την εκκαθάριση εν λειτουργία. Και το σημαντικότερο: Ναι
στην ανεξάρτητη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Όμως, όλα τα
παραπάνω προϋπέθεταν πραγματική μεταρρυθμιστική βούληση, σοβαρή προετοιμασία,
σχέδιο με διάθεση οικοδόμησης ευρύτερων συναινέσεων και βεβαίως σεβασμό στο
Συνταγματικό Κράτος Δικαίου. Προϋπέθεταν ότι ο κ. Σαμαράς δεν θα προχωρούσε σε
συγκαλυμμένους εκβιασμούς, σε βοναπαρτικές συμπεριφορές, σε αποφάσεις με «κρυφή
ατζέντα» κατατείνοντας συστηματικά στην καταστρατήγηση των κανόνων του
κοινοβουλευτισμού και των αρχών ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου. Γιατί ως
γνωστόν μία του κλέφτη δυο του κλέφτη..
Αντί λοιπόν να
απολογηθεί για τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και τη μεταρρυθμιστική αδράνεια
που επιδεικνύει, επιλέγει με μία πρωτοφανή προπαγάνδα να ρίξει στη Δημοκρατική
Αριστερά τα βάρη για τα αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε.
Με τις αποφάσεις της η Δημοκρατική Αριστερά προασπίζει σταθερά
την αντίληψη ότι Μεταρρυθμίσεις, Σύνταγμα και Δημοκρατία πρέπει να πηγαίνουν
μαζί, ιδίως σε περιόδους έντονης κρίσης και να μην λογίζονται ως έννοιες
πολιτικά ανταγωνιστικές.
Η ΔΗΜ.ΑΡ
προασπίζει την Δημοκρατία και αντιστρατεύεται τον τυφλό και επικίνδυνο λαϊκισμό
ακόμη και αν αυτός φοράει τον μανδύα του φιλελευθερισμού. Παραμένει
ένας αξιόπιστος και συνάμα ρεαλιστικός, δημοκρατικός πόλος για τη διαμόρφωση
ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, με μοναδικό στόχο να σταθεί η
χώρα στα πόδια της και όχι να γίνει ένα βολικό αριστερό άλλοθι. Μακριά από
εύκολες αντισυστημικές αντιλήψεις και κρατικιστικές εμμονές παλαιού τύπου.
Η χειρότερη
εξέλιξη για την χώρα είναι μία κακή διακυβέρνηση που λειτουργεί με
αναξιοκρατία, σπασμωδικές αποφάσεις, αυταρχισμό και αλαζονεία. Μία διακυβέρνηση
οφείλει να μπορεί να δημιουργήσει δεσμούς, εμπιστοσύνη, κοινά οράματα και όχι
να επιβάλλεται επί της κοινωνίας. Το ότι είμαστε σε κρίση δεν σημαίνει ότι δεν
μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα σχέδιο
για την επόμενη μέρα και τον τρόπο που θέλουμε να φτάσουμε σ’ αυτή. Διότι,
παραφράζοντας το Νίκο Πουλαντζά «ή οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα γίνουν με
σεβασμό στη δημοκρατία ή απλά δεν θα υπάρξουν».