Ο Θωμάς Ζαμπέλας, παλαιός πρόεδρος στην κοινότητα Πωγωνιανής, ένας άνθρωπος δημιουργικός μέχρι το τέλος της ζωής του, στα 83 χρόνια του, έπαψε να υπάρχει. Ήταν, πραγματικά, ζωογόνα η παρουσία του για το χωριό, αφού, εκτός από την προσφορά του στα κοινά, είχε ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Ήταν επαναστάτης. Με της καλοσύνης το όπλο. Ακόμη και στα λασπόνερα, καθρεφτιζόταν η ευγενική ψυχή του. Ήταν φτιαγμένος για μεγαλοσύνη. Είχε βάλει προορισμό του να υπερασπίζεται ό,τι είναι σωστό και
καλό. Σεμνός και μετρημένος. Η σεμνότητά του μαρτυρούσε τον ψυχικό του κόσμο και ήταν η προθήκη μιας αγνής, συνετής και σοβαρής προσωπικότητας.