Έστω, και αν τον περισσότερο καιρό τον περνάει, λόγω ανημποριάς, στο κρεβάτι...
Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι, που η ζωή τους είναι μια διαρκής καλοσύνη. Ένας τέτοιος είναι και ο 92χρονος Κ. Μ. (δεν επιθυμεί ο ίδιος να δοθούν περισσότερα στοιχεία στη δημοσιότητα) στη Θεσπρωτία. Από τη σύνταξή του δίνει χρήματα σε φτωχές οικογένειες! Γεννήθηκε το 1920 και από μικρός μπήκε στη βιοπάλη, εργαζόμενος σκληρά, αλλά τίμια. Αναγκάστηκε να μεταναστεύσει και να δουλέψει σαν είλωτας στην ξενιτειά. Έστελνε χρήματα όχι μόνο στην οικογένειά του, που άφησε πίσω, αλλά και στους γονείς
του και στις αδελφές του. Και συνάμα έκανε αγαθοεργίες, ό,που υπήρχε ανάγκη. Και συνεχίζει τις αγαθοεργίες και στα βαθιά γεράματα. Από το υστέρημά του. Από τη σύνταξή του. Δεν εγκαταλείπει τη συνήθειά του να προσφέρει! Έστω, και αν τον περισσότερο καιρό τον περνάει, λόγω ανημποριάς, στο κρεβάτι... Πώς να μην δακρύσει κανείς και πώς να μην υποκλιθεί μπροστά σε τέτοιες αγιασμένες ψυχές. Το παράδειγμά του, που μοιάζει με εκείνο του "οβολού της χήρας" του Ευαγγελίου, θα πρέπει να μας προβληματίσει.