Του Κώστα Μπέση Δημόσια "συγνώμη" ζήτησε ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησής του, που είχε σαν τραγικό αποτέλεσμα την εξαθλίωση του Ελληνικού λαού. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο και τον συνεχιστή της πολιτικής κ. Βενιζέλο ένα συγνώμη δεν αρκεί όταν: Αν και είχε την δυνατότητα να εξετάσει και άλλους τρόπους δανεισμού για την Ελλάδα, εκείνος θεώρησε μονόδρομο την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. Αν και είχε την δυνατότητα να διαπραγματευτεί
τους όρους δανεισμού, εκείνος υπέγραφε "εν λευκώ" προκαλώντας την έκπληξη και αυτών ακόμη των δανειστών μας.
Αν και είχε την δυνατότητα να εξυγιάνει τις προβληματικές ΔΕΚΟ, εκείνος προτίμησε να τις διατηρήσει για να μην χάσουν τα προνόμια τα "δικά του παιδιά".Αν και είχε την δυνατότητα να καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, προτίμησε την εύκολη λύση της - χωρίς οίκτο - φορολόγηση των μισθωτών και συνταξιούχων και την μείωση μισθών και συντάξεων.
Αν και είχε την δυνατότητα να συμμαζέψει το σπάταλο κράτος, το οποίο ο ίδιος δημιούργησε, προτίμησε να εξαθλιώσει τον εργαζόμενο, μικρομεσαίο, μισθωτό και συνταξιούχο, διαλύοντας έτσι τον κοινωνικό ιστό.
Αν και είχε την δυνατότητα να αποδεχθεί τις εναλλακτικές προτάσεις της ΝΔ (οι οποίες έγιναν αποδεκτές και από αυτούς ακόμη τους δανειστές μας) προτίμησε να βυθίσει την χώρα στην ύφεση και τον μαρασμό.
Όχι κύριε Παπανδρέου. Ένα συγνώμη δεν αρκεί.
Ούτε το δικό σας, ούτε του συνεχιστή και εισηγητή της ίδιας πολιτικής, κ. Βενιζέλο.
Στην περίπτωση και των δυο σας ισχύει αυτό που λέει ο λαός: "Από την στιγμή που βγήκε η συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο"
Ο λαός έχει και μνήμη και κρίση, την οποία θα εκφράσει.