Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Κοίταζα τις εικόνες στην τηλεόραση και τσιμπιόμουν για να σιγουρευτώ ότι είμαι ξύπνιος. Και μετά βέβαια, γελούσα. Κι έλεγα μέσα μου, ρε συ σε ποιο 2011 βρισκόμαστε άραγε; Το μ.Χ; Γιατί το π.Χ. μας ταιριάζει περισσότερο. Δικαιοσύνη δεν θέλαμε να αποδοθεί για το Βατοπαίδι; Στο φως
η αλήθεια δεν θέλαμε να βγει; Τέσσερα χρόνια δεν μας έχει γίνει βραχνάς αυτή η κατάρα; Πως θα μπορέσουμε να δούμε τι έχει γίνει χωρίς την επέμβαση του νόμου; Με μάγια; Και αφού δεχόμαστε την σύμβαση της επέμβασης του νόμου, ε ο νόμος δεν επηρεάζεται με τις εορταστικές περιόδους. Θέλω να πω ότι οι φυλακές δεν κλείνουν για τα Χριστούγεννα. Είχαμε τους αγανακτισμένους του Συντάγματος, τώρα έχουμε και τους αγανακτισμένους του Αρείου Πάγου. Τι θέλουν όλοι αυτοί οι τύποι έξω από τον Αρειο Πάγο, ωρυόμενοι κουνώντας ταμπέλες και πανό; Ασε που οι εικόνες θύμιζαν παρωδία ταινίας με Κου Κλουξ Κλαν. Απλώς εδώ απουσίαζαν οι κουκούλες (αν υπήρχαν θα ήταν μαύρες και όχι άσπρες), τα δαδιά είχαν δώσει την θέση τους στα κεράκια και δεν υπήρξε λιντσάρισμα. Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα της Ελλαδάρας μας. Γύρω μας γκρεμίζονται τα πάντα, με την ανεργία, την φτώχεια, την φορολογία, το τρομαχτικό αύριο να κάνουν πάρτι στο μυαλό και το σώμα των πολιτών. Κι εμείς τι κάνουμε; Ασχολούμαστε με έναν καλόγερο.
η αλήθεια δεν θέλαμε να βγει; Τέσσερα χρόνια δεν μας έχει γίνει βραχνάς αυτή η κατάρα; Πως θα μπορέσουμε να δούμε τι έχει γίνει χωρίς την επέμβαση του νόμου; Με μάγια; Και αφού δεχόμαστε την σύμβαση της επέμβασης του νόμου, ε ο νόμος δεν επηρεάζεται με τις εορταστικές περιόδους. Θέλω να πω ότι οι φυλακές δεν κλείνουν για τα Χριστούγεννα. Είχαμε τους αγανακτισμένους του Συντάγματος, τώρα έχουμε και τους αγανακτισμένους του Αρείου Πάγου. Τι θέλουν όλοι αυτοί οι τύποι έξω από τον Αρειο Πάγο, ωρυόμενοι κουνώντας ταμπέλες και πανό; Ασε που οι εικόνες θύμιζαν παρωδία ταινίας με Κου Κλουξ Κλαν. Απλώς εδώ απουσίαζαν οι κουκούλες (αν υπήρχαν θα ήταν μαύρες και όχι άσπρες), τα δαδιά είχαν δώσει την θέση τους στα κεράκια και δεν υπήρξε λιντσάρισμα. Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα της Ελλαδάρας μας. Γύρω μας γκρεμίζονται τα πάντα, με την ανεργία, την φτώχεια, την φορολογία, το τρομαχτικό αύριο να κάνουν πάρτι στο μυαλό και το σώμα των πολιτών. Κι εμείς τι κάνουμε; Ασχολούμαστε με έναν καλόγερο.