Του Άγγελου Πυριόχου
Τα έκοψα τα χάπια, γιατρέ. Τα πέταξα τα ψυχοφάρμακα. Κοιτιέμαι στον καθρέφτη με ψυχραιμία και επαναλαμβάνω σταθερά. "Είμαι μανιοκαταθλιπτικός, είμαι μανιοκαταθλιπτικός, είμαι μανιοκαταθλιπτικός". Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πετυχαίνουν οι αυτοκτονίες. Και να πεις ότι δεν προσπαθώ, γιατρέ μου, κάνω τα πάντα, πληρώνω τα πάντα, μέχρι περαίωση πλήρωσα, μέχρι εισφορά για τους ανέργους. Τι άλλο να κάνω ο άνθρωπος.
Άνοιξα σιγά - σιγά το ένταλμα της Εφορίας. Για να απολαύσω το εγκεφαλικό. Σκατά. Ενα εμφραγματάκι έπαθα. Να δεις που είναι κόλπο. Δεν θέλουν να αυτοκτονήσω μέχρι να μου πάρουν τα πάντα. Πού θα ξαναβρούν τέτοιο βλάκα πολίτη, γιατρέ μου. Υπόδειγμα βλάκα. Πρώτος στην ουρά. Να πληρώσω. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο και αυτοί τα στέλνουν έξω για τη Γερμανία ρε γαμώτο, για την Αμερική ρε γαμώτο, όλο γαμώτο κι από "γαμώ..." τίποτα, γιατρέ μου. Πάει κι αυτό. Πουλάκι ξένο ξενιτεμένο. Το 'σκασε. Αδικο έχει; Ολο λόγια και υποσχέσεις ήμουν. "Θα τους... σήμερα, θα τους... αύριο..." και μετά, με το... κεφάλι κάτω στην ουρά να πληρώσω. Χθες είπα να βάλω φωτιά στο σπίτι να καώ κι εγώ. Εχεις σπίτι, γιατρέ μου; Κι εγώ έχω. Αλλά τώρα, θα μένω ως ενοικιαστής. Αμα δεις τι θα πληρώνω για το... κωλόσπιτο, νοίκι κανονικό. Θα το κάψω! Δεν θα τους το χαρίσω, γιατί αυτό θέλουν. Να τους το δώσω και μετά, επειδή είναι καλοί άνθρωποι θα με αφήσουν να μένω ως ενοικιαστής. Γλιτώνω τα έξοδα μετακόμισης. Και στην Τράπεζα πήγα. Να δω κάτι ευρώ που απέμειναν. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν. Να τα χαιρετήσω, να τα πάρω, να τα φάω μπροστά στο γκισέ να πεθάνω από μόλυνση. Μου είπαν ότι είναι τοξικά. Αν όμως βγάλω αφρούς, μια σιχαμάρα θα δείχνω, δεν θα έρθει κανείς στην κηδεία μου. Τα έκοψα λοιπόν τα χάπια, γιατρέ, θα πέσω στα σκληρά. Ξέρεις πού θα βρω βόμβες;
Άνοιξα σιγά - σιγά το ένταλμα της Εφορίας. Για να απολαύσω το εγκεφαλικό. Σκατά. Ενα εμφραγματάκι έπαθα. Να δεις που είναι κόλπο. Δεν θέλουν να αυτοκτονήσω μέχρι να μου πάρουν τα πάντα. Πού θα ξαναβρούν τέτοιο βλάκα πολίτη, γιατρέ μου. Υπόδειγμα βλάκα. Πρώτος στην ουρά. Να πληρώσω. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο και αυτοί τα στέλνουν έξω για τη Γερμανία ρε γαμώτο, για την Αμερική ρε γαμώτο, όλο γαμώτο κι από "γαμώ..." τίποτα, γιατρέ μου. Πάει κι αυτό. Πουλάκι ξένο ξενιτεμένο. Το 'σκασε. Αδικο έχει; Ολο λόγια και υποσχέσεις ήμουν. "Θα τους... σήμερα, θα τους... αύριο..." και μετά, με το... κεφάλι κάτω στην ουρά να πληρώσω. Χθες είπα να βάλω φωτιά στο σπίτι να καώ κι εγώ. Εχεις σπίτι, γιατρέ μου; Κι εγώ έχω. Αλλά τώρα, θα μένω ως ενοικιαστής. Αμα δεις τι θα πληρώνω για το... κωλόσπιτο, νοίκι κανονικό. Θα το κάψω! Δεν θα τους το χαρίσω, γιατί αυτό θέλουν. Να τους το δώσω και μετά, επειδή είναι καλοί άνθρωποι θα με αφήσουν να μένω ως ενοικιαστής. Γλιτώνω τα έξοδα μετακόμισης. Και στην Τράπεζα πήγα. Να δω κάτι ευρώ που απέμειναν. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν. Να τα χαιρετήσω, να τα πάρω, να τα φάω μπροστά στο γκισέ να πεθάνω από μόλυνση. Μου είπαν ότι είναι τοξικά. Αν όμως βγάλω αφρούς, μια σιχαμάρα θα δείχνω, δεν θα έρθει κανείς στην κηδεία μου. Τα έκοψα λοιπόν τα χάπια, γιατρέ, θα πέσω στα σκληρά. Ξέρεις πού θα βρω βόμβες;