Μου πεθαίνουν την ελπίδα μου!

Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Είμαι μισθωτός. Κάνω οικονομίες. Ακριβώς επειδή υπάρχει κρίση προσπαθώ να μην ξοδεύω πολλά χρήματα. Συνετό δεν ακούγεται; Φυλάω λοιπόν τα χρήματα κάτω από το στρώμα μου, τα αποταμιεύω στην τράπεζα, τα κρύβω κι εγώ δεν ξέρω πού. Εγώ και -είμαι σίγουρος- πάρα πολλοί σαν εμένα. Έρχεται λοιπόν το κράτος και κατά κάποιον τρόπο μου το απαγορεύει. Γιατί μου λέει ότι θα πληρώσω πρόστιμο άπαξ και δεν παρουσιάσω αποδείξεις για τα έξοδα που όφειλα (!!!)
να κάνω ανάλογα με τον μισθό που παίρνω. «Αν δηλώσεις 50.000 ή 60.000 ευρώ, πρέπει να έχεις αποδείξεις οι οποίες είναι 30.000 όχι 5.000 ευρώ» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. «Πρέπει να οικοδομήσεις το επίπεδο του δικού σου εισοδήματος με αποδείξεις οι οποίες θα είναι ηλεκτρονικές». Ωραία «βενιζελική» έκφραση το «πρέπει να οικοδομήσουμε το επίπεδο του εισοδήματός μας». Μόνο που πρόκειται για μια ψευδαίσθηση επειδή μια τέτοια οικοδομή θα είναι κτισμένη στην άμμο με χαρτί. Γιατί αυτό που μας προτείνει ως λύση είναι να ξοδευτούμε με το ζόρι για να παρουσιάσουμε αποδείξεις ώστε να αποφύγουμε το πρόστιμο!
Και ερωτώ: Είναι λογικό αυτό; Και απαντώ: Οχι, δεν είναι. Πώς λοιπόν να μη σκέφτομαι -εγώ και όλη η Ελλάδα μαζί μου- ότι όχι απλώς έχουμε πάρει την κάτω βόλτα (και το ξέρουμε) αλλά έχουμε προ καιρού χάσει την μπάλα; Γιατί με αυτά τα μέτρα που δηλώνουν πανικό αλλά και με τα επόμενα που έρχονται, η κυβέρνηση σκοτώνει αυτό που υποτίθεται πεθαίνει τελευταίο: την ελπίδα.