Tου Δημήτρη Δανίκα
Τι σημαίνει «κλειστό επάγγελμα»; Τέσσερα πράγματα. Προστασία. Ασυλία. Ασυδοσία. Κομματική πελατεία. Στην πραγματικότητα το «κλειστό», δηλαδή του «προστατευόμενο» επάγγελμα κατοχυρώθηκε με το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Προς εκμαυλισμό συνειδήσεων, εξαγορά ψήφων και ανταμοιβή των δικών μας παλικαριών. Οι ανυπάκουοι – αριστεροί, κομμουνιστές, κεντρώοι, αστικοδημοκράτες και αντιβασιλικοί – θεωρήθηκαν μιάσματα
και έτσι έκλεισαν γι' αυτούς οι πόρτες των κλειστών επαγγελμάτων. Θυρωρός, περιπτεράς, ταξιτζής, φορτηγατζής, λεωφορειούχος και συναφή κλάδοι υπήρξαν τα προνομιούχα τσιφλίκια της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Στον κλάδο των μεταφορών το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη. Από εκεί ο χαφιεδισμός. Από εκεί ο ιμάντας συνεργασίας με τις αρχές. Από εκεί η παπαγαλία υπέρ του ακροδεξιού καθεστώτος. Από εκεί οι εφεδρείες του παρακράτους. Τα κλειστά επαγγέλματα, οι δεξαμενές της κομματικής πελατείας. Που πάει να πει εγώ ο τουρκορθόδοξος πασάς δίνω άδειες σε όποιον γουστάρω. Ετσι στην συνέχεια οι τσάμπα άδειες – όλων των κλειστών επαγγελμάτων – κοστολογήθηκαν και χρυσοπληρώθηκαν. Πόσο; Εγώ, ας πούμε, μοσχοπούλησα διακόσια χιλιάρικα την τσάμπα άδεια που κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Αυτά τα προικιά της Τουρκορθοδοξίας. Ετσι από τον αέρα έβγαλα περιουσία. Οπως περίπου συμβαίνει και με την οικοπεδική αυθαιρεσία. Το λένε χρησικτησία. Εδώ έβοσκε τα πρόβατά του ο παππούς μου. Αρα το κτήμα είναι δικό μου. Επομένως το κάνω φέτες, φτιάχνω rooms to rent, ανοίγω ταβέρνα και πέντε μήνες τον χρόνο βγάζω καμιά εκατοστή χιλιάρικα και στην εφορία δηλώνω το τίποτα. Από πού νομίζετε ξεφύτρωσαν όλες αυτές οι περιουσίες; Από την αγία τετράδα της ελληνικής τουρκορθοδοξίας: Κλειστά επαγγέλματα, φοροδιαφυγή, αισχροκέρδεια και πλιάτσικο στην καταπάτηση της Γης. Αυτές οι αρετές που κληρονομήσαμε εμείς οι ελληνάρες από τους προγόνους μας κοτζαμπάσηδες, πρόκριτους, προεστούς και κατσαπλιάδες. Οσο ήταν «κλειστά» μια χαρά. Τώρα που είναι «ανοικτά» ορμάω να σε φάω τουρκόσπορε πασά!
και έτσι έκλεισαν γι' αυτούς οι πόρτες των κλειστών επαγγελμάτων. Θυρωρός, περιπτεράς, ταξιτζής, φορτηγατζής, λεωφορειούχος και συναφή κλάδοι υπήρξαν τα προνομιούχα τσιφλίκια της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Στον κλάδο των μεταφορών το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη. Από εκεί ο χαφιεδισμός. Από εκεί ο ιμάντας συνεργασίας με τις αρχές. Από εκεί η παπαγαλία υπέρ του ακροδεξιού καθεστώτος. Από εκεί οι εφεδρείες του παρακράτους. Τα κλειστά επαγγέλματα, οι δεξαμενές της κομματικής πελατείας. Που πάει να πει εγώ ο τουρκορθόδοξος πασάς δίνω άδειες σε όποιον γουστάρω. Ετσι στην συνέχεια οι τσάμπα άδειες – όλων των κλειστών επαγγελμάτων – κοστολογήθηκαν και χρυσοπληρώθηκαν. Πόσο; Εγώ, ας πούμε, μοσχοπούλησα διακόσια χιλιάρικα την τσάμπα άδεια που κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Αυτά τα προικιά της Τουρκορθοδοξίας. Ετσι από τον αέρα έβγαλα περιουσία. Οπως περίπου συμβαίνει και με την οικοπεδική αυθαιρεσία. Το λένε χρησικτησία. Εδώ έβοσκε τα πρόβατά του ο παππούς μου. Αρα το κτήμα είναι δικό μου. Επομένως το κάνω φέτες, φτιάχνω rooms to rent, ανοίγω ταβέρνα και πέντε μήνες τον χρόνο βγάζω καμιά εκατοστή χιλιάρικα και στην εφορία δηλώνω το τίποτα. Από πού νομίζετε ξεφύτρωσαν όλες αυτές οι περιουσίες; Από την αγία τετράδα της ελληνικής τουρκορθοδοξίας: Κλειστά επαγγέλματα, φοροδιαφυγή, αισχροκέρδεια και πλιάτσικο στην καταπάτηση της Γης. Αυτές οι αρετές που κληρονομήσαμε εμείς οι ελληνάρες από τους προγόνους μας κοτζαμπάσηδες, πρόκριτους, προεστούς και κατσαπλιάδες. Οσο ήταν «κλειστά» μια χαρά. Τώρα που είναι «ανοικτά» ορμάω να σε φάω τουρκόσπορε πασά!