Του Δημήτρη Δανίκα
Τρία κείμενα μεταξύ 1941-42, μέσα στη γερμανική, ναζιστική κατοχή και
στην πείνα τη φρικτή, ταιριάζουν κοστουμάκι στη σημερινή πολιτική
ντροπή. Το πρώτο απόσπασμα από απόρρητο έγγραφο του Φόρεϊν Οφις. Σαν να
λέμε από τις Βρυξέλλες: «Τα βολεύουμε με μιαν αδύναμη και ατελέσφορη
ελληνική κυβέρνηση, αλλά για την εξασφάλιση της συνέχειας του θεσμού
και της προπαγάνδας - των δύο ελάχιστων αναγκών μας - πρέπει να έχουμε
κάποια κυβέρνηση». Σου λέει είναι παντελώς ανίκανοι και άχρηστοι.
Αλλά τι να κάνουμε; Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το δεύτερο από τις «Μέρες»
του μεγιστοτεράστιου Γιώργου Σεφέρη που ως ανώτατο στέλεχος του
διπλωματικού σώματος ήξερε, άκουγε, έβλεπε, ανατρίχιαζε και σημείωνε: «Υπάρχει
ένα είδος αυτοδηλητηριασμού που κουβαλάει μαζί του αυτό το συγκρότημα:
Θανατεροί ψίθυροι στους διαδρόμους, μακιαβελική σιωπή γεμάτη κακοήθη
μικρόβια, μπηχτές στη ράχη, καθώς προχωρείς ανύποπτος. Και η κατάσταση
τραβάει, σέρνεται. Φύγαμε για να συνεχίσουμε τον πόλεμο και ο καθένας
δεν σκέπτεται παρά τον εαυτό του. Αλλά οι κεφαλές, για όνομα του θεού οι
κεφαλές. Τους συλλογίζεσαι και έχεις όρεξη για κλάματα. Τώρα... η μόνη
παρηγοριά είναι ότι, σαν φτάσουμε στο τέλος της μεγάλης περιπέτειας,
όλοι ετούτοι θα έχουν σαρωθεί από εκείνους που ζούνε το σημερινό δράμα
της σκλαβιάς. Εκείνους που, καθώς φαντάζομαι, θα είναι σε θέση να
μιλήσουν τη λαλιά τς Ελλάδας». Από το στόμα του, που λέει ο λόγος
και στου Θεού τ' αφτί. Το τρίτο και η μεγαλύτερη κατραπακιά προέρχεται
από Ανώνυμο Πολιτικό δημοσιευμένο στην Προσωπική Μαρτυρία του Α. Πεπονή.
Αυτό κι αν δεν είναι ο πλήρης ορισμός της μεγάλης εθνικής ανατριχίλας: «Διά τους καλούς πατριώτας το καλύτερο θα ήτο να κοιμηθούν και να ξυπνήσουν όταν οι μεγάλοι σύμμαχοί θα μας έχουν ελευθερώσει».
Τίποτα επί της ουσίας δεν άλλαξε. Μόνο τα ονόματα, τα αρχικά των
κομμάτων, τα Media, τα οχήματα με τα οποία κυκλοφορούν, τα iPad και iPod
με τα οποία επικοινωνούν, η γλώσσα και η εποχή. Τουτέστιν ΚΦΟΑ:
Κτηνώδης Φιλαυτία Ογκώδης Ανυπαρξία!