Νέο δρόμο για να φύγουν από την Ελλάδα προς την Ιταλία και από εκεί προς ολόκληρη την Ευρώπη ανακάλυψαν οι μετανάστες ή τέλος πάντων τους έδειξαν τα κυκλώματα. Αφού είδαν και απόειδαν στα λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας, κατευθύνονται τώρα προς την Αλβανία και συγκεκριμένα την Αυλώνα και προσπαθούν από εκεί να φτάσουν στην Ιταλία. Επιβιβάζονται σε σαπιοκάραβα και προσπαθούν να αποβιβαστούν στις ακτές της Ιταλίας, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις Ιταλικές αρχές. Τα σύνορα τα περνάνε κατά μήκος της Ελληνολαβανικής μεθορίου. Δηλαδή από δύσβατες περιοχές και των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας και της Φλώρινας. Ευνοούνται από το γεγονός ότι με την κατάργηση της βίζας, έχει ατονήσει ο έλεγχος στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι αστυνομικές αρχές στην Ελλάδα ούτε επιβεβαιώνουν ούτε αρνούνται το γεγονός. Οι μετανάστες πηγαίνουν από την Ελλάδα στην Αλβανία με τα πόδια. Συνήθως χρησιμοποιούν οδηγούς, οι οποίοι, φυσικά, πληρώνονται. Όπως αδρή είναι η αμοιβή και της μεταφοράς τους από την Αυλώνα στην Ιταλία. Οι Αλβανοί δεν φαίνεται ότι θέλουν να εμποδίσουν τους μετανάστες να βρεθούν στην χώρα τους και από εκεί να μετακινηθούν στην Ιταλία. Ενδεχομένως να θεωρούν ότι έχουν οικονομικά οφέλη από την διέλευση των μεταναστών!!!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
Για μήνες περίμεναν 1000 περίπου μετανάστες για να...δραπετεύσουν με τα πλοία από την Ηγουμενίτσα στην Ιταλία. Χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Όσοι, λίγοι, κατόρθωναν να μπουν κρυφά στα καράβια, κρυμμένοι στα πιο απίθανα σημεία, ακόμα και μέσα στα ντεπόζιτα βενζίνης των φορτηγών, δεν ολοκλήρωναν το όνειρό τους. Οι Ιταλικές αρχές τους εντόπιζαν και τους γύριζαν πίσω. Έτσι, απελπισμένοι και άπραγοι έμεναν στο δάσος της πρωτεύουσας της Θεσπρωτίας. Ακριβώς απέναντι από το λιμάνι, όπου είχαν στήσει πρόχειρα παραπήγματα. Έβλεπαν τα πλοία να σαλπάρουν και πόθος τους μεγάλος και καημός αγιάτρευτος ήταν να βρίσκονταν και οι ίδιοι μέσα.
Οι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας δεν τους ήθελαν στην πόλη τους, υποστηρίζοντας ότι την υποβαθμίζουν. Έκαναν και συλλαλητήρια εναντίον τους. ώσπου μια μέρα η Αστυνομία τους συνέλαβε, γκρέμισε τα παραπήγματά τους και τους έδιωξε από την περιοχή.
Από αυτό το σημείο και μετά, εφόσον έκλεισε η ελπίδα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, οι μετανάστες στράφηκαν προς την Αλβανία. Από κει, πλέον, θέλουν να...φτερουγίσουν προς την Ευρώπη.
ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ
Τα κυκλώματα, αφού δεν μπορούν να τους περάσουν από την Ελλάδα στην Ιταλία τους σπρώχνουν προς την Αλβανία. Ο Μεχμέτ μας έλεγε ότι τον πλησίασαν δύο άνδρες, ο ένας Έλληνας και ο άλλος Αλβανός. Του ζήτησαν χρήματα για να τον στείλουν στην Ιταλία, μέσω Αλβανίας. Του είπαν ότι οι ίδιοι θα τον περάσουν από μυστικά μονοπάτια στο Αλβανικό έδαφος. Δύο ώρες ποδαρόδρομος. περίπου. Και από εκεί με αυτοκίνητο, άλλες δυόμιση ώρες ταξίδι, θα τον πάνε στην Αυλώνα. Τον διαβεβαίωσαν ότι με σκάφος θα τον αφήσουν στις ακτές της Ιταλίας. Το κόστος αυτής της απόδρασης; 12.000 ευρώ και με επιείκεια, όπως του είπαν, γιατί τον συμπάθησαν!
ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Οι μετανάστες είναι απελπισμένοι άνθρωποι, που πέφτουν εύκολα θύματα όσων τους πουλούν ελπίδα. Η μετανάστευση, άλλωστε, πάντοτε συνδεόταν με την απελπισία. Αλλιώς, ποιος θέλει να αφήσει τον τόπο του; Μήπως κι εμείς εσωτερικοί μετανάστες δεν είμαστε; Το λέει κι εκείνο το σύνθημα "Είμαστε όλοι μετανάστες".
Ο κάθε μετανάστης ήταν ανέκαθεν μια αμφιλεγόμενη φιγούρα για το συλλογικό ασυνείδητο. Νόμιμος ή παράνομος, "προσκεκλημένος" ή λαθραίος, αυτός που φεύγει από τον τόπο του για να βρεθεί κάπου αλλού, επιδιώκοντας είτε τον απλό βιοπορισμό είτε την πλήρη προσωπική ευδοκίμηση, καθίσταται ολίγον ύποπτος. Μπορεί η ανθρωπότητα να προχώρησε χάρη σ' αυτούς τους "ύποπτους", αλλά το να μη σε χωράει ή ακόμα και να σε διώχνει ο τόπος σου δεν θεωρείται ελαφρυντικό ικανό να αντιρροπήσει πλήρως τις "κατηγορίες" περί τυχοδιωκτικής ή καιροσκοπικής συμπεριφοράς. Ακόμη και τα θύματα μιας δεδομένης συνθήκης (πόλεμοι, φτώχεια, ανεργία, κοινωνική αθλιότητα κ.λπ.) μας τρομάζουν όταν μετατρέπονται σε κυνηγούς μιας τύχης.