Του Δημήτρη Δανίκα
Τόσο επίκαιρο. Τόσο ευαίσθητο. Τόσο χρήσιμο. Τόσο αληθινό. Το έλαβα ως e-mail. Πριν από πολλά χρόνια, λέει, ο μικρός γόνος ενός Αγγλου αριστοκράτη είχε κολλήσει σε βάλτο στην μικρή πόλη Ayrshire της Σκοτίας. Κάποιος παρακείμενος αγρότης με το όνομα Φλέμιγκ, σπεύδει και τον ξεκολλάει. Μετά από μερικές μέρες μια άμαξα σταματάει έξω από την φτωχή καλύβα του αγρότη. Και ο πατέρας του παιδιού βγαίνει, ευχαριστεί με ευγνωμοσύνη και ρωτάει τον φτωχό αγρότη να του πει τι θέλει ως αντάλλαγμα να του δώσει. «Εσωσες την ζωή του παιδιού μου.
Σου οφείλω τα πάντα. Πες μου τι θέλεις». Ο «ανώνυμος» αγρότης αρνείται κάθε προσφορά από τον πλούσιο αριστοκράτη. Γιατί, λέει, μια τέτοια πράξη είναι αυτονόητη. Του κάθε σωστού, απλού ανθρώπου η αντίδραση μπροστά στον κίνδυνο του συνανθρώπου του. Τότε ο αριστοκράτης του προτείνει να αναλάβει, τουλάχιστον, την εκπαίδευση του μικρού γιου του φτωχού αγρότη. Ετσι κι έγινε. Ο μικρός απ' αυτό το χωριό της Σκωτίας προχώρησε τόσο μπροστά που κατάφερε να αποφοιτήσει από την καλύτερη Ιατρική σχολή του Λονδίνου. Αυτή ήταν η αρχή μιας ένδοξης σταδιοδρομίας. Γιατί στην συνέχεια μετά από έρευνες ανακάλυψε ένα φάρμακο που σώζει εκατομμύρια ζωές. Την πενικιλίνη... Το όνομα του Αλέξανδρος Φλέμιγκ. Μάλιστα όταν ο γιος του αριστοκράτη κινδύνευσε από πνευμονία, σώθηκε από την πενικιλίνη του γιου του φτωχού αγρότη. Το όνομα του αριστοκράτη Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ο πρώτος, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ πέθανε το 1955. Ο δεύτερος το 1965. Τους έθαψαν πλάι πλάι. Το συμπέρασμα επίκαιρο. Σαν φάρμακο ψυχής. Που την ανάγκη του την έχουμε σε δύσκολες, δραματικές στιγμές. Συμπέρασμα που μοιάζει με ποίηση λαϊκή: Ο,τι φεύγει ξανάρχεται/Δούλεψε σα να μην έχεις ανάγκη τα λεφτά/ Αγάπα σα να μην έχεις ποτέ πληγωθεί. /Χόρευε σαν κανείς να μην σε κοιτάει. /Τραγούδα σαν κανείς να μην σ' ακούει. /Να ζεις σαν ο ουρανός να ήταν επί Γης. Αντε και καλή Πρωτομαγιά. Με συνείδηση ανθρώπινη, αγωνιστική, ευαίσθητη, αλληλέγγυα και βαθιά!