Του Άγγελου Πυριόχου
Τη μια μέρα τσικνίσαμε από χημικά και δακρυγόνα, την άλλη με κοψίδια στα κάρβουνα. Ελλάδα στην ομίχλη. Τα δακρυγόνα μάς άνοιξαν την όρεξη. Βλέπετε λάθος μέρα έγινε η απεργία. Δεν φωνάζεις Τετάρτη «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», όταν η επόμενη είναι Τσικνοπέμπτη. Για σκεφθείτε 50.000 ανθρώπους να φωνάζουν «Μπάρμπεκιου μπάρμπεκιου και η Βουλή στα κάρβουνα». Οσο νάναι… χορταίνεις. Φλαμπέ με λαδορίγανη. Πάγκαλος στη σούβλα. Αν και δεν είμαι φίλος στα λιπαρά.
Αλλά θέλω να πω, αφού οι μισοί Ελληνες ονειρεύονται τη Βουλή Φλεγόμενη Βάτο, η Τσικνοπέμπτη ήταν η σωστή μέρα για απεργία. Να πάμε με τα κοψίδια μας και τις ψησταριές μας έξω από το Κοινοβούλιο, να τους κάνουμε να λιποθυμήσουν από την τσίκνα. Να θέλουν να φάνε και να μην τους δίνουμε. Θέλει και η διαμαρτυρία τη φαντασία της. Τα συνδικάτα δεν έχουν, οι συνδικαλιστές φαντάζονται μόνο υπουργεία… Οπότε… πάτος. Τσικνήσαμε, λοιπόν. Οικονομικά. 5 άτομα 5 μπριζόλες ή μάλλον παντσέτες. Ενώ παλιά, 5 άτομα 20 μπριζόλες, 40 μπιφτέκια, λουκάνικα και 5 κιλά παϊδάκια. Χορταίναμε από τα πρώτα και τα σαλατικά, όταν έφτανε το κοψίδι στο τραπέζι, ούτε που να το δούμε. Κι ένα κέφι!!! Αρχίσαμε από το μεσημέρι. Πέρυσι τραγουδούσαμε, γελούσαμε, φέτος το πιο αστείο ήταν τα γεγονότα του ντέρμπι. Τι να γελάσεις. Κοροϊδέψαμε οι μεν τους δε και μετά… πολιτική. Αντε να γελάσεις. Όλα κατέληγαν σε δράμα. Ξεκινούσαν οι δεξιοί να κράξουν τους πασόκους, γύριζαν μπούμερανγκ οι κατηγορίες. Στο τέλος καταλήξαμε να λέμε διάφορα περασμένων δεκαετιών, μόνο και μόνο για να πάει το φαϊ κάτω. Του χρόνου, στην πτώχευση, θα ψήσουμε ψωμί, θα βάλουμε λάδι και θα το βαφτίσουμε τάρανδο… Αφού θα είμαστε Φινλανδία του νότου.