Αιμίλιος Νέος: Μας δείχνει την αιώνια μαγεία του Αγίου Όρους

Η έκθεση φωτογραφίας με θέμα το Άγιο Όρος, που οργάνωσε πρόσφατα η Μητρόπολη Πρέβεζας,  περιλάμβανε  καταπληκτικές εικόνες του Αιμίλιου Νέου, γεμάτες από τη μαγεία του αγιασμένου αυτού τόπου. Ο θρύλος που μεταφέρεται από στόμα σε στόμα στους μοναχούς, λέει ότι όταν το Άγιο Όρος σταματήσει να υπάρχει θα έρθει και το τέλος του κόσμου. Θρύλος ή πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει σ’ αυτό τον τόπο. Ο Αιμίλιος Νέος επισκέφτηκε ως ευλαβής προσκυνητής πολλές φορές το Άγιο Όρος και μαγεμένος από τον… υπερχρονικό τόπο και τους... επουράνιους ανθρώπους του, μας μεταφέρει, μέσα

από τις ρεαλιστικές φωτογραφίες του,  σ΄ έναν κόσμο διαφορετικό,  που η πνευματικότητα αποτελεί τον μοναδικό στόχο και οτιδήποτε έχει να κάνει με την ύλη έχει αφεθεί πίσω. Η αγία χερσόνησος του Άθως απλώνεται 31 μίλια μέσα στο Αιγαίο σαν ένα προσάρτημα που προσπαθεί να αποσχησθεί από το κοσμικό σώμα της Βοριοδυτικής Ελλάδος. Για τα τελευταία 1000 χρόνια, μια κοινότητα Ορθοδόξων μοναχών ζει εδώ, αποσυρμένοι από τα πάντα εκτός από το Θεό. Ζουν μόνο για να γίνουν ένα με τον Ιησού Χρηστό. Το περιβάλλον τους – κύματα, πυκνά δάση από καστανιές και το χιονισμένο βουνό του Άθω στα 6,670 πόδια, είναι η ουσία της απομόνωσης. O Αιμίλιος Νέος μας... αναγκάζει να δούμε το Άγιο Όρος οργανωμένο σε μορφές, με σχήμα, με σεβασμό προς την παράδοση και γενναιοδωρία προς την πνευματικότητα· χωρίς προκαταλήψεις. Mας δείχνει, με έργο κι όχι με λόγια, πώς να βάζουμε την αγιότητα στη ζωή μας και να τη θεωρούμε αυτονόητη, φυσική. Eίναι πολύ σπουδαίο αυτό, και το ακόμη σπουδαιότερο: Δεν το κάνει με θεωρίες, ούτε καν με τις φωτογραφίες του, αλλά με συνεχή δράση, με το αδιάκοπο σεργιάνισμα του ζωντανού του παραδείγματος, με τη στάση τουTι θέλουμε να πούμε; Ο Αιμίλιος Νέος δεν είναι μόνο φωτογρἀφος ― καλός, σπουδαίος, μοναδικός κ.λπ. Eίναι προπάντων ο καλλιτέχνης που βγήκε από τον χρυσελεφάντινο πύργο του ρομαντικού δημιουργού και επέστρεψε στην προμοντέρνα μήτρα, στον μεσαιωνικό τεχνίτη, στον αρχαίο καλλιτέχνη. Eπέστρεψε δηλαδή στην κοινότητα λειτουργικός, ενταγμένος, χρήσιμος, και μέσω αυτής της οργανικής του ένταξης στη ζωή ―στην καθημερινή ζωή, εννοούμε― αναδύεται ωφέλιμος.
H.M.