Του Άγγελου Πυριόχου
Βιάστηκε ο Σημίτης να μας βάλει στο ευρώ. Είχε τους λόγους του. Πρωθυπουργός χωρίς καραμπινάτες αποτυχίες δεν είναι πρωθυπουργός. Αλλο που θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία τότε το ευρώ. Από συνεταίρους και συνεργάτες. Μας πλήρωναν σε δραχμές και αγοράζαμε σε ευρώ. Αντε μετά να μάθεις το νέο νόμισμα. Με το κομπιουτεράκι στο χέρι κάναμε υπολογισμούς μπροστά στα ράφια. 50 δραχμές το ματσάκι ο μαϊντανός πριν, 50 λεπτά του ευρώ μετά, 170 δρχ. το ματσάκι, άρα τα 50 λεπτά ήταν κάτι παραπάνω από 150 δραχμές, όλοι έλεγαν 300 δρχ. το ευρώ ενώ ήταν 340, τέλος πάντων, κατακλεφτήκαμε αλλά… ο Σημίτης μάς έκανε Ευρωπαίους. Μας την έκανε κανονικά. Τότε είχε πει το ανεπανάληπτο της στρογγυλοποίησης προς τα κάτω.Από τότε, από την εποχή Σημίτη εννοώ, η στρογγυλοποίηση προς τον πάτο, γενικεύτηκε.
Ολα προς τα κάτω και επιπέδου πάτου. Δείτε τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό. Αφησε μια πορδίτσα η Βάσω Παπανδρέου και θεωρήθηκε σεισμός. Ο Βενιζέλος παρέλαβε το βιασμένο εξ ου και έγερνε υποβρύχιο. Τα Υπουργικά Συμβούλια είναι άνευ λόγου και με αμοιβή. Ο Παπανδρέου νομίζει ότι παράγει νομοθετικό έργο. Η χώρα άναψε το κόκκινο λαμπάκι, το είδαν οι ξένοι και το πέρασαν για μπουρδέλο. Μας βαράνε τέλια, «υποβάθμιση»! «Οχι» λέει ο GAP. «Πάμε καλά». Στο παρκάρισμα προφανώς, αφού η χώρα πάρκαρε κι έμεινε. Σκουπίδια παντού. Υπάλληλοι Καθαριότητας, διευθυντές γραφείων. Στρογγυλοποίηση προς τον πάτο όλα.
Αμα δηλαδή ένα προϊόν έχει 12,34 ευρώ, θα γίνεται 12 ευρώ λόγω στρογγυλοποίησης. Προς τα κάτω. Δηλαδή προς τον πάτο. Εγινε το 12… 15 και ο πάτος πανάκριβος. Εφυγε ο Σημίτης όπως φεύγουν πλέον όλοι οι πολιτικοί. Δίχως τιμή και δόξα. Τώρα κάνει τον σοφό και εκνευρίζεται που δεν έγινε ακόμα Πρόεδρος Δημοκρατίας.