Της Κατερίνας Άτση
Ελέω Θεού – είπαν – αλλά είχε συµφωνήσει κι ο Διάβολος, µια µέρα τράνεψε. Κι έγινε αρχηγός, αρχιµέρµηγκας! Χρισµένος ως ο πιο σπουδαίος και σοφός της φωλιάς, αποφάσισε να βάλει τάξη στο ασκέρι. Πρώτα εκφώνησε λόγο. Κι ας σκεφτόταν άλλα, τούτα είπε. Εσείς µπροστά κι εγώ απλώς θα ακολουθώ. Η φωλιά σάς χρειάζεται. Είστε ο ηγέτης λαός (µυρµηγκάκια ήθελε να πει µα δεν ήταν ώρα ακόµη). Και είπε άλλα και άλλα τέτοια θαυµαστά που έκανε τα µυρµήγκια να κρυφογελάνε. Ηξεραν πως όποιον κάνει αρχιµέρµηγκα ο Θεός κι ο Διάβολος µαζί, τούτος τούς κάθεται για τα καλά στον σβέρκο.
Ελέω Θεού – είπαν – αλλά είχε συµφωνήσει κι ο Διάβολος, µια µέρα τράνεψε. Κι έγινε αρχηγός, αρχιµέρµηγκας! Χρισµένος ως ο πιο σπουδαίος και σοφός της φωλιάς, αποφάσισε να βάλει τάξη στο ασκέρι. Πρώτα εκφώνησε λόγο. Κι ας σκεφτόταν άλλα, τούτα είπε. Εσείς µπροστά κι εγώ απλώς θα ακολουθώ. Η φωλιά σάς χρειάζεται. Είστε ο ηγέτης λαός (µυρµηγκάκια ήθελε να πει µα δεν ήταν ώρα ακόµη). Και είπε άλλα και άλλα τέτοια θαυµαστά που έκανε τα µυρµήγκια να κρυφογελάνε. Ηξεραν πως όποιον κάνει αρχιµέρµηγκα ο Θεός κι ο Διάβολος µαζί, τούτος τούς κάθεται για τα καλά στον σβέρκο.
Και πράγµατι, ο αρχιµέρµηγκας θρονιάστηκε και έκανε ό,τι κάνουν οι αρχιµέρµηγκες τούτου του κόσµου. Κοίταξε από τον θρόνο του προς τα κάτω και είδε τον λαό... µυρµηγκάκια. Άµα θέλω τους µιλάω. Αν χρειάζεται τα χρησιµοποιώ... Αν στραβώσω τα στέλνω στο διάολο. Αν θέλουν! Αλλιώς να πάνε αλλού Και τα µυρµηγκάκια τσιµουδιά. Επισήµως. Γιατί από πίσω επαναστατούσαν κι όλο έλεγαν, έλεγαν... Οταν όµως έπρεπε να «χειροκροτήσουν» τον αρχηγό τους, το έκαναν χωρίς αντιρρήσεις. Ετσι τους έλαχε. Να έχουν αρχιµέρµηγκα πάνω από το κεφάλι τους. Έτσι λαχαίνει – ίσως και να τους αξίζει – σε όλα τα µυρµηγκάκια. Να σκύβουν το κεφάλι και να... σκάβουν. Κι άµα θέλουν κι αυτά να ξεσπαθώσουν, βρίσκουν άλλα µυρµηγκάκια να παίξουν τον νταή... Κάθε µέρα Θεός και Διάβολος φτιάχνουν κι από έναν αρχηγό. Και τα µυρµηγκάκια, σκλάβοι χωρίς αιτία. Γιατί γι’ αυτά δεν συµµάχησε Θεός και Διάβολος. Δεν ήταν που δεν είχαν ικανότητες. Απλώς δεν είχαν... αστέρι. Και όσοι επιµένουν να πιστεύουν στο παραµύθι για ίσες ευκαιρίες και άλλα τέτοια αφελή, ένα θα απαντήσω: Το είπε κι ο... Δαρβίνος. Το µεγάλο µυρµήγκι τρώει το µικρό.