Είπε κάποιος και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του: "Αναπολώ τα παλιά χρόνια, που με χίλιες δυο στερήσεις και δυσκολίες, μέσα από ένα εμφύλιο που στέρησε τη ζωή σε χιλιάδες νέα παιδιά, υπήρχε μια πνευματικότητα, μια πνευματική αναγέννηση και η κάθε οικογένεια προσπαθούσε να «βγάλει» έναν επιστήμονα και κυρίως σαν πρώτη διδαχή είχε τον σεβασμό στον διπλανό μας, στις παραδόσεις μας, στον πολιτισμό μας που φώτισε όλο τον κόσμο με τα ελπιδοφόρα και προοδευτικά του μηνύματα, στις Επιστήμες, στις Τέχνες και στα Γράμματα. Και πόσο θλίβομαι βλέποντας αυτήν την αποπνευματοποίησή μας, που επιχειρείται ιδίως μέσω της τηλεόρασης και όχι μόνον, αυτήν την έλλειψη διάθεσης για γνώση και μάλιστα στην αρχική μορφή της. Αλλά χαίρομαι όταν βλέπω φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα, μεταξύ των οποίων είναι και Αλβανάκια και Αφρικανάκια που γεννήθηκαν εδώ και γαλουχούνται μ’ αυτές τις πανανθρώπινες αξίες που κληροδότησαν παγκοσμίως οι προγονοί μας".