*Να με θυμόσαστε / Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/ χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, /πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, / για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. /Την ομορφιά/ ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βίος μου το μοίρασα δίκαια. / Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού/ τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε». (Γ. Ρίτσος).
*Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο. (Γ. Ρίτσος).
*Μέρα Μαγιού μου μίσεψες/μέρα Μαγιού σε χάνω/άνοιξη γιε που αγάπαγες/κι ανέβαινες απάνω/στο λιακωτό και κοίταζες/και δίχως να χορταίνεις/άρμεγες με τα μάτια σου/το φως της οικουμένης।/Και μου ιστορούσες με φωνή,/γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια/τόσα όσα μήτε του γιαλού/δεν φτάνουν τα χαλίκια./Καιμου 'λεγες πως όλ' αυτά/τα ωραία θα ν' δικά μας/και τώρα εσβήστης κι έσβησε/το φέγγος κι η φωτιά μας.(Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης.Άλλες ερμηνείες: Νανά Μούσχουρη).
Δυστυχώς η φετινή Πρωτομαγιά βρήκε τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους αντιμέτωπους με απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τη συρρίκνωση του εισοδήματος, καθως και την περικοπή των ασφαλιστικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Το άγχος και η ανασφάλεια ειναι πλέον το ''σήμα κατατεθέν'' της κοινωνίας. Η προσφυγή της Κυβέρνησης στο μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ οδηγεί σε νέες περισσότερο επώδυνες ανατροπές και παραπέρα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής όλων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια, ενώ διατηρούν και αυξάνουν τα προνόμια των οικονομικά ισχυρών, των τραπεζών και των επιχειρήσεων.
Στο όνομα της κρίσης, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, καταργούνται ιστορικές κατακτήσεις.
*Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο. (Γ. Ρίτσος).
*Μέρα Μαγιού μου μίσεψες/μέρα Μαγιού σε χάνω/άνοιξη γιε που αγάπαγες/κι ανέβαινες απάνω/στο λιακωτό και κοίταζες/και δίχως να χορταίνεις/άρμεγες με τα μάτια σου/το φως της οικουμένης।/Και μου ιστορούσες με φωνή,/γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια/τόσα όσα μήτε του γιαλού/δεν φτάνουν τα χαλίκια./Καιμου 'λεγες πως όλ' αυτά/τα ωραία θα ν' δικά μας/και τώρα εσβήστης κι έσβησε/το φέγγος κι η φωτιά μας.(Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης.Άλλες ερμηνείες: Νανά Μούσχουρη).
Δυστυχώς η φετινή Πρωτομαγιά βρήκε τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους αντιμέτωπους με απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τη συρρίκνωση του εισοδήματος, καθως και την περικοπή των ασφαλιστικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Το άγχος και η ανασφάλεια ειναι πλέον το ''σήμα κατατεθέν'' της κοινωνίας. Η προσφυγή της Κυβέρνησης στο μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ οδηγεί σε νέες περισσότερο επώδυνες ανατροπές και παραπέρα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής όλων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια, ενώ διατηρούν και αυξάνουν τα προνόμια των οικονομικά ισχυρών, των τραπεζών και των επιχειρήσεων.
Στο όνομα της κρίσης, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, καταργούνται ιστορικές κατακτήσεις.