Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Αθήνα και όλοι είχαν να λένε για την εντιμότητά του και την καλοσύνη του, τα οποία ήταν αδιαπραγμάτευτα στις σχέσεις του με τους ανθρώπους.
Τελευταίως είχαμε κάποια χρόνια να συναντηθούμε, διότι δεν συνέπιπτε ο χρόνος παρουσίας μας στο χωριό. Ωστόσο από τα νεανικά χρόνια είχαμε δημιουργήσει έναν αδιατάρακτο, αγνό και γνήσιο φιλικό δεσμό, ο οποίος δεν αποχρωματίστηκε ποτέ στην ψυχή του καθενός μας.
Ο Βασίλης ήταν ένας πολύ ζεστός και εύχαρις άνθρωπος, διακριτικός και σεμνός, ευθύς και ειλικρινής που σε έκανε να νιώθεις άνετα μαζί του. Είχε αγάπη, αληθινή αληθινή αγάπη, για το χωριό του και το επισκέπτονταν όταν μπορούσε.
Οι αναμνήσεις από αυτόν γλυκύτατες, καθώς ήταν πλούσιος, πλουσιότατος, σε αισθήματα και ανθρωπιά, ενώ απουσίαζε από αυτόν κάθε ίχνος μιζέριας, μεμψιμοιρίας, κακίας, αρνητικών συναισθημάτων και υποκρισίας.
Πρόσωπα, όπως ο αείμνηστος Βασίλης, γίνονται με την απλότητά τους και την εσωτερικότητά τους, φάροι αγάπης και αρετής και σε συμπαρασύρουν ψηλά με τον ανώτερο ψυχισμό τους.
Αγαπημένε Βασίλη.
Ήταν ωραία η πορεία σου σ' αυτή τη γη. Δεν υπάρχεις πλέον σωματικά. Εμείς όμως νιώθουμε πως η συναπάντησή σου με τους δικούς σου ανθρώπους και με όλους όσους σε γνώρισαν δεν θα σταματήσει, αλλά θα συνεχίζεται μέσα από τη θύμηση της ομορφιάς της καρδιάς σου, με την οποία έραινες και θα εξακολουθείς να ραίνεις και τις καρδιές των άλλων.
π. Ηλίας Μάκος