Ο Δεκαπενταύγουστος μας θυμίζει ότι έχουμε την Παναγιά μας. Και αυτό δεν είναι μια ευσεβιστική και υποκριτική και ασόβαρη παπαδίστικη αναφορά (δυστυχώς κάποιοι από εμάς τους ιερείς έχουμε δώσει το δικαίωμα με τις υπερβολές μας και τις αδυναμίες μας και τις ασυναρτησίες μας πολλές φορές να μην μας παίρνουν στα σοβαρά), αλλά είναι κατάθεση από την πορεία της ζωής πολλών ανθρώπων.
Μπορεί η ψυχολογία μας να είναι διαλυμένη, μ η κοινωνική σήψη, αντί να αναχαιτιστεί, αυξάνεται όλο και περισσότερο. Και το ηθικό κοινωνικό αισθητήριο ολοένα και υποχωρεί.
Και, όμως, υπάρχει η Παναγιά μας.
Oι Έλληνες, αλλά και όλοι οι Ορθόδοξοι, τιμούμε την Παναγία. Αισθανόμαστε την Παναγιά.
Και φέτος στα γραφικά ξωκκλήσια της Παναγιάς, σε βουνά και θάλασσες, σε πολιτείες και χωριά, σε νησιά και στη στεριανή χώρα, ο αγέρας παίρνει το άρωμά της από το θυμιατήρι και το σκορπίζει ολούθε.
Οι χαρμόσυνες καμπάνες γεμίζουν με παρηγοριά τους ανθρώπους, που η ψυχή τους έχει ανάγκη από την προστασία της Παναγιάς.
Του μοσχολίβανου η οσμή, των αναμμένων κεριών η θωριά, οι ψαλμωδίες, όλα ξυπνάνε γλυκά, ιερά, άδολα αισθήματα.
Και φέτος σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης στολίζονται οι εικόνες της με άνθη και ψάλλονται ύμνοι στην Παναγιά, με την προσδοκία ότι η Θεοτόκος θα φέρει μόνιμα την άνοιξη στις καρδιές μας και μια καινούργια ελπίδα θα γεννηθεί μέσα στην απελπισία...
Αν δεν θέλουμε να κυνηγάμε σκιές, ας "ζυμώσουμε" τα ιδανικά μας με το ακατάλυτο υλικό, που μας δίνει η Παναγιά. Την αγάπη της.
Όλη η γκάμα του σκοταδιού του καιρού μας μπορεί να συντριβεί με την φωτεινή εισβολή της Παναγίας στη ζωή μας. Έρχεται μέσα στη νύχτα της καρδιάς μας και μας δίνει φεγγερό νόημα.
Η Παναγία μπαίνει σαν γλυκοχάραμα μέσα μας. Έρχεται και αρχίζουν να γίνονται γαλακτεροί οι ορίζοντές μας.
Πηγή: Εφ. Political, 14/8/2025
Γιατί, αλήθεια, πολλοί από μας, να νιώθουμε μόνοι, κατάμονοι και να μένουμε ερμητικά κλεισμένοι στο κάστρο της ψυχής μας και να μην γίνουμε πρωταγωνιστές του ίδιου μας του εαυτού;
Γιατί δεν αφήνουμε του ήλιου την αχτίδα, τη ζωογόνο αύρα του ήθους, να περάσει μέσα μας; Τι περιμένουμε;Τι καρτεράμε; Δεν υποφέρουμε;
Ας ακούσουμε τους κτύπους της Παναγιάς. Για μας κτυπάει η καρδιά της. Μας αναζητάει. Μας προσμένει. Μας καρτερεί. Ας σηκωθούμε και ας τρέξουμε στην αγκαλιά της Παναγιάς, θα μας δώσει ζωή...
Οι Έλληνες και όλοι οι Ορθόδοξοι ανά τον κόσμο έχουμε την Παναγιά μας...