ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ από την ταφή του αειμνήστου Μητροπολίτου Αργυροκάστρου
Του π. Ηλία Μάκου
Σεμνά και λιτά, όπως και έζησε, τάφηκε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αργυροκάστρουη Δημήτριος Σιναΐτης, όπως ήθελε να τον αποκαλούν, καθώς υπήρξε μέλος της Αδελφότητας του Σινά επί πολλά χρόνια.
Έμεινε το σώμα του εκεί, όπου είχε δώσει την ψυχή του. Κοντά στους Ορθόδοξους της Μητρόπολης Αργυροκάστρου. Ο τάφος του στο Προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής στους Τεριαχάτες της Δρόπολης, επί του εθνικού άξονα Κακαβιάς-Αργυρόκαστρου.
Με συγκίνηση ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης έριξε χώμα, οίνο και λάδι στο νεκρό σώμα του αείμνηστου Μητροπολίτου, ο οποίος με αγάπη και με καλοσύνη ποίμανε τον λαό του Θεού, χωρίς καμία έπαρση, αντίθετα με πολύ ταπεινότητα. Λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο νοσοκομείο ο αλησμόνητος Δημήτριος είπε σε πνευματικό του παιδί στο Αργυρόκαστρο ότι ένιωσε αγάπη και σεβασμό για τον άξιο διάδοχο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, τον Ιωάννη. Δεν μπόρεσε να παραστεί στην ενθρόνισή του, διότι επειγόντως εκείνη την ημέρα νοσηλεύθηκε επειγόντως στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Αλλά σχεδίαζε μετά την εξαγωγή του να τον επισκεφθεί. Τελικά τον πρόλαβε ο θάνατος.
Συγκινημένος και ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ, ελληνικής καταγωγής και αυτός, καθώς επί πολλά χρόνια συνηπηρέτησαν στην Μητρόπολη Αργυροκάστρου ως αρχιμανδρίτες και υπήρξαν ομόσκηνοι και ομοτράπεζοι.
Συγκινημένα και τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Αλβανίας, ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος, ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος, ο Μητροπολίτης Βερατίου Άστιος και ο Επίσκοπος Κρούγιας Αναστάσιος, οι οποίοι γνώριζαν και σέβονταν το ήθος του.
Συγκινημένος και ο διάδοχός του στην ηγουμενία του Σιναΐτικου Μετοχίου της Αγίας Αικατερίνης στα Γιάννινα αρχιμανδρίτης Πάμφιλος, ο οποίος ήξερε καλά την πνευματική ευαισθησία του. Αλλά και ο ηγούμενος της Μονής Μολυβδοσκεπάστου Αρσένιος Μάιπας, που επί χρόνια συνεργαζόταν μαζί του και ήταν κάθε στιγμή στη διάθεσή του.
Συγκινημένα και τα στελέχη της Μητρόπολης Αργυροκάστρου, κληρικοί και λαϊκοί, οι μαθητές των Σχολείων "Πνοή Αγάπης" και οι πιστοί, καθώς έχασαν ένα αληθινά στοργικό πατέρα.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Δημήτριος έδωσε τη μαρτυρία του και εν μέσω της ποικίλης κρίσης της εποχής μας άνοιξε απλά, αλλά αληθινά, και συντήρησε φωτιστικούς διαύλους γνήσιας ζωής, αφήνοντας ως κληρονομιά στίγματα πνευματικού βάθους.
Δεν απέκτησε περιουσία, αφού ό,τι έπαιρνε δεν το κρατούσε για τον εαυτό του, το έδινε. Χαρακτηριστική η μαρτυρία πάλι από πνευματικό του παιδί: Του ζητήθηκαν χρήματα για να στηριχθεί έναν ορφανό παιδί. Έψαχνε με αγωνία στα συρτάρια του, αλλά τελικά δεν βρήκε τίποτε. Πριν λίγες ώρες ό,τι χρήματα του είχαν απομείνει τα είχε δώσει όλα σε έναν φτωχό.
Τα ίχνη του, που δεν ήθελε να φαίνονται, τα άφησε παντού. Στην κοινωνική προσφορά που τον ανέδειξε σε τροφό και αρωγό της χριστιανικής ψυχής. Αλλά και στο φιλανθρωπικό έργο του και στη φιλευσπλαγχνία του. Και στις νουθεσίες του προς κάθε χειμαζόμενη ψυχή που αποζητά ένα λιμάνι λύτρωσης μακριά από τρικυμίες και ανέμους. Και στον ανεπίληπτο βίο του. Και στο ευσταθές του χαρακτήρα του. Και στη φύλαξη της αληθούς και ανόθευτης Ορθόδοξης διδασκαλίας.
