Στην Αρχιεπισκοπή Τιράνων (ναός Ευαγγελισμού και ενορία αγίου Προκοπίου) και στο Δυρράχιο (ναός αποστόλου Παύλου και αγίου Αστείου), αλλά και στις Μητροπόλεις Κορυτσάς, Μπερατίου, Αργυροκάστρου και Ελμπασάν, Φίερι αναπέμφθηκαν δεήσεις υπέρ των κεκοιμημένων.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία με τις προσευχές μας για τους κεκοιμημένους επικοινωνούμε πνευματικά με αυτούς και τους αναβλύζουμε τα αισθήματά μας. Αυτά πλημμυρίζουν τις ψυχές τους και τους δημιουργούν ευφορία.
Αλλά οφείλουμε και οι ζωντανοί να φροντίζουμε τις ψυχές μας, ώστε στην άλλη ζωή να είναι αναπαυμένες.
Τις περισσότερες φορές όσο ζούμε δεν προσέχουμε και φθείρουμε και μολύνουμε το ναό της ψυχής μας με σειρά παραβάσεων.
Χρειάζεται η ψυχή, αλλά και το σώμα, να διατηρείται ολοκάθαρη, μυρωμένη, πάλλευκη.
Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν. Τίποτε απολύτως δεν μένει αναλλοίωτο και αμετάβλητο! Νόμος γενικά για τα άψυχα και τα έμψυχα, για τα ζώα και τον άνθρωπο, η συνεχής αλλαγή, η συνεχής μεταβολή, που οδηγεί τα πάντα στη φθορά και στο τέλος. Η γη ολόκληρη συνεχώς αλλοιώνεται. Άλλοτε αργά και άλλοτε γρήγορα, συνεχώς και ασταμάτητα επέρχεται η αλλοίωση των πάντων.
Στον Χριστό, όμως, στον Οποίο οφείλουμε να εμπιστευτούμε την ψυχή μας, δεν συμβαίνει το ίδιο. Δεν παρατηρείται σ' Αυτόν καμία μεταβολή και καμία αλλοίωση. Είναι αιωνίως ο Αυτός και Αναλλοίωτος.
