106 χρόνια από την ύψωση (1912) της ελληνικής σημαίας στην Κιάφα, μετά από 90 ετών σκλαβιά του Σουλιού
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
106 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ύψωση (1912) της σημαίας στην Ακρόπολη της Κιάφας, ύστερα από 90 ετών σκλαβιά του Σουλιού. Ο αείμνηστος στρατηγός Δημήτριος Νότη Μπότσαρη, που επικεφαλής εκείνη την εποχή του Μικτού Ηπειρωτικού Στρατεύματος, περιγράφει ως εξής την ιστορική αυτή στιγμή, που θεωρείται ως το τελικό ξαναγύρισμα των Σουλιωτών στον αιματοβαμμένο τόπο τους "...Προσκλήσεις πυκναί των κατοίκων, μαχομένων μεταξύ Γλυκής και Χόικας εναντίον πολλών Τουρκαλβανών, βοηθουμένων και υπό στρατού, μας ηνάγκασαν να στρέψωμεν προς αυτούς, που εκινδύνευαν. Ριχθήκαμε στο ποτάμι και το διαβήκαμε, ενώ ψηλά, στο βάθος, χρυσωμένη από τον ήλιο που εβασίλευε, έλαμπε, κορώνα ατίμητη, το φρούριο της Κιάφας, που εφαίνετο σαν να μας προσκαλή. Μετά δίωρον αγώνα μέσα στην νύκτα ο εχθρός ετράπη εις φυγήν και κατέφυγε στο Γαρδίκι. Όλη τη νύκτα ασχοληθήκαμε στην οργάνωσι του τοπικού αγώνος. Ωνομάσαμε τους νέους οπλαρχηγούς μεταξύ των οποίων τον Χαρίση Οικονόμου, εδώσαμε γενικάς οδηγίας, εμοιράσαμε πολεμοφόδια, εκαλέσαμε τα τμήματά μας Πρεβέζης, εστρατεύσαμεν τους μαχίμους. Την αυγήν, φτεροπόραδα ανηφορίζοντας από τη Σκάλα της Τζαβέλαινας και τον Μύλο του Ντάλλα, επάνω επάνω από τα χαώδη λαγκάδια και τον κρημνό, εστήσαμε την ελληνική σημαία στο κάστρο της Κιάφας. Ακρόπολη του Σουλιού".
106 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ύψωση (1912) της σημαίας στην Ακρόπολη της Κιάφας, ύστερα από 90 ετών σκλαβιά του Σουλιού. Ο αείμνηστος στρατηγός Δημήτριος Νότη Μπότσαρη, που επικεφαλής εκείνη την εποχή του Μικτού Ηπειρωτικού Στρατεύματος, περιγράφει ως εξής την ιστορική αυτή στιγμή, που θεωρείται ως το τελικό ξαναγύρισμα των Σουλιωτών στον αιματοβαμμένο τόπο τους "...Προσκλήσεις πυκναί των κατοίκων, μαχομένων μεταξύ Γλυκής και Χόικας εναντίον πολλών Τουρκαλβανών, βοηθουμένων και υπό στρατού, μας ηνάγκασαν να στρέψωμεν προς αυτούς, που εκινδύνευαν. Ριχθήκαμε στο ποτάμι και το διαβήκαμε, ενώ ψηλά, στο βάθος, χρυσωμένη από τον ήλιο που εβασίλευε, έλαμπε, κορώνα ατίμητη, το φρούριο της Κιάφας, που εφαίνετο σαν να μας προσκαλή. Μετά δίωρον αγώνα μέσα στην νύκτα ο εχθρός ετράπη εις φυγήν και κατέφυγε στο Γαρδίκι. Όλη τη νύκτα ασχοληθήκαμε στην οργάνωσι του τοπικού αγώνος. Ωνομάσαμε τους νέους οπλαρχηγούς μεταξύ των οποίων τον Χαρίση Οικονόμου, εδώσαμε γενικάς οδηγίας, εμοιράσαμε πολεμοφόδια, εκαλέσαμε τα τμήματά μας Πρεβέζης, εστρατεύσαμεν τους μαχίμους. Την αυγήν, φτεροπόραδα ανηφορίζοντας από τη Σκάλα της Τζαβέλαινας και τον Μύλο του Ντάλλα, επάνω επάνω από τα χαώδη λαγκάδια και τον κρημνό, εστήσαμε την ελληνική σημαία στο κάστρο της Κιάφας. Ακρόπολη του Σουλιού".