Από το 1888 χρονολογείται η εκκλησία του αγίου Νικολάου Οσδίνας. Την έχτισε με πολύ κόπο και με πολύ μεράκι ο ντόπιος παπα-Αναστάσης.
Ο Οσδινιάτης εκπαιδευτικός Παναγιώτης Γεωργίου, που η αγάπη του για το χωριό του φανερώνεται σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο, αναφέρει σχετικά: "Την έχτισε ο παπα-Αναστάσης, χωριανός μας, το 1888 που εκτελούσε και τα καθήκοντα του ηγουμένου στο μοναστήρι της Μίχλας. Αυτός απεβίωσε το 1895 και τον διαδέχτηκε στην ενορία ο γιος του Παναγιώτης, που εφημέρευσε στο χωριό μας μέχρι το 1911. Το 1911 ανέλαβε τα καθήκοντα του ιερέα ο παπα-Γιάννης (Ιωάννης Στάθης) από την Πλακωτή. Ήταν απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής, που υπήρχε τότε στο νησί των Ιωαννίνων και από το 1917 μέχρι το 1925 ασκούσε και τα καθήκοντα του δασκάλου τού χωριού μας. Απεβίωσε το 1943. (Τους Πλακωτιώτες καθώς και τους Βλαχωρίτες τούς βλέπω, και νομίζω το ίδιο ισχύει για όλους μας, σαν χωριανούς μας).
Το 1945 χειροτονήθηκε ιερέας ο χωριανός μας Κώστας Παππάς (παπα-Κώστας) και ήταν εφημέριος του ναού μέχρι το 1951.
Το 1951 τον διαδέχτηκε ο παπα-Γιάννης (Ιωάννης Δούγιας) μέχρι το 1985, που συνταξιοδοτήθηκε.
Το 1988 χειροτονήθηκε ιερέας ο χωριανός μας Γρηγόριος Χρήστου, ο οποίος εφημερεύει μέχρι σήμερα.
Το προαύλιο της εκκλησίας ήταν και νεκροταφείο μέχρι το 1980. Το 1981 μεταφέρθηκε στην τοποθεσία που είναι σήμερα και το 1986 χτίστηκε η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη. Είχαν συμφωνήσει ότι θα είναι αφιερωμένη στον Άγιο, του οποίου το όνομα θα έχει ο πρώτος χωριανός μας, που θα ενταφιαστεί στο νέο νεκροταφείο. Την 1-1-1981 ενταφιάστηκε ο Ιωάννης Χρήστου, πατέρας του ιερέα του χωριού μας, κι έτσι αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη.
Γνωρίζω ότι ο παππούς μου Παναγιώτης Στ. Γεωργίου, ο οποίος σκοτώθηκε στη Μίχλα στις 9/12/1955 (έπεσε από τη βελανιδιά που έκοβε κλαδιά και χτύπησε το κεφάλι του σε πέτρα) ήταν επίτροπος στην εκκλησία. Εγώ θυμάμαι το Νικόλαο Πασχάλη, ο οποίος ήταν και ο ψάλτης του χωριού μαζί με το Νικόλαο Μητσέλο (Νικολα-Γιάννη) μέχρι το 2004. Θυμάμαι ότι ο παπα-Γιάννης το πρωί της Κυριακής, όταν ήμουν στο χωριό, με έπαιρνε μαζί του από το σπίτι μου (το οποίο ήταν κοντά στην εκκλησία), για να ετοιμάσω το ζέον (ζεστό νερό) για τη Θεία Κοινωνία. Επίσης θυμάμαι τον Νικόλα Πασχάλη, που ήταν ο ψάλτης του χωριού μας μέχρι το 2004, ν’ ανάβει τα καντήλια και τον πολυέλαιο και ταυτόχρονα να ψέλνει, γιατί τα ήξερε όλα απ’ έξω.
Όταν ήμουν στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού, διάβαζα κι εγώ, γιατί ο πατέρας μου, που ήταν δάσκαλος στη Ραβοστίβα, τις Κυριακές ήθελε να πηγαίνει για κυνήγι και είχαμε πάρει τα βιβλία της εκκλησίας στο σπίτι κι έτσι έμαθα να διαβάζω γρήγορα χωρίς λάθη. Στη Ραβοστίβα ιερέας τότε, 1965-'68, ήταν ο παπα-Χρήστος από την Πλακωτή, κι εγώ έψελνα με τον φίλο μου Σπύρο Ντουμάζιο (τον μακαριστό καλόγερο Βονιφάτιο +19 Δεκεμβρίου).
Στις διακοπές (Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι), ήμασταν πάντοτε στο χωριό. Ακόμα ηχεί στ’ αυτιά μου το «Σοφία ορθοί» από τον καλλικέλαδο παπά μας. Αργότερα, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, θυμάμαι τις Παρακλήσεις στην Παναγία που ψέλναμε τον Αύγουστο και τις συζητήσεις που κάναμε για την ερμηνεία του ευαγγελίου «...αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την Ορεινήν μετά σπουδής...» αναλογιζόμενοι πώς να είναι αυτός ο τόπος, τον οποίο εγώ είχα την τύχη να επισκεφτώ τον Οκτώβριο του 2019, που πήγα στους Αγίους Τόπους. Όταν έφτασα στην Ορεινή, στο σπίτι που πήγε η Παναγία για να συναντήσει την Ελισάβετ, θυμήθηκα την συζήτηση που είχα με τον παπά μας το 1970. Είθε ο Θεός να τον έχει στις τάξεις των αγίων και να λειτουργεί στην ουράνια πολιτεία υπέρ των κατά σάρκα αλλά και των πνευματικών του τέκνων.
Όπως με ενημέρωσε ο συνάδελφος Αναστάσιος Μπαλάσκας το καμπαναριό το έφτιαξε ο Βασίλειος Γ. Μπαλάσκας, ο οποίος ήταν άριστος χτίστης πελεκητής πέτρας, και την καμπάνα την έφερε από την Κων/πολη ο Βασίλειος (Τσίλης) Πασχάλης. Πολλοί χωριανοί μας τότε πήγαιναν για εργασία στην Πόλη, ανάμεσά τους κι ο παππούς μου...
3) Ο φίλος μου και συνάδελφος Μάριος Μπίκας από το Αννόβερο, με καταγωγή από τη Βέλλιανη, διάβασε αυτό που έγραψα για τον Β. Μπαλάσκα και μου έστειλε φωτοτυπία εφημερίδας, που αναφέρεται στο χωριανό μας, το οποίο και αντιγράφω:
«Εφημερίδα Ελευθερία Ιωαννίνων 6.6.1925, σελ.1, φ. 36.
Εν Καλοχωρίω 2 Απριλίου 1925.
Το χωριό μας, χάρις στον αρχιμάστορα κ. Βασίλ. (Μ)παλάσκα, από την Οσδίνα της Παραμυθιάς που ξέρει να εργάζεται τίμια και καλά, απόχτησε ένα σπίτι νέου συστήματος. Το σπίτι αυτό είναι του Αναστάση Γούση και όποιος το βλέπει το ζηλεύει. Τώρα χτίζει κι άλλο σπίτι στου Μπουτζαρά (Βουτσαρά), του Μιχ. Τσήτου, που ταξιδεύεται στην Αμερική. Τον συσταίνομε σ' όλα τα Κουρεντοχώρια, ως τον καλύτερον αρχιμάστορα για σπίτια.
Καλοχωρίτης».
