Πως βλέπουν και πως θέλουν την Εκκλησία οι νέοι

Του π. Ηλία Μάκου

Πηγή: ekklisiaonline.gr

Παρότι οι νέοι στην Ελλάδα εκφράζουν κατά καιρούς  αμφισβητήσεις σχετικά με τους κατεστημένους θεσμούς, οι περισσότεροι, πρόκειται για ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα, φαίνεται ξεκάθαρα ότι αρνούνται την απιστία, ενώ αντίθετα επηρεάζει καθοριστικά και δυναμικά τις ψυχές τους η πίστη. 


Μέσα από συζητήσεις με θεολόγους στα σχολεία και ιερείς στους ναούς εκδηλώνουν τη σταθερότητα στην ανάγκη τους να πιστεύουν στο Θεό.   


Σε μια εποχή, που τα παιδιά είναι ευάλωτα από πολλές κατευθύνσεις και  δέχονται πολλά ερεθίσματα (δεν θα τα χαρακτηρίσουμε ως θετικά ή αρνητικά, γιατί αυτό αποτελεί υποκειμενική αξιολόγηση), αναζωογονείται η δροσερότητα του Θεού μέσα τους. 


Θεωρούν, μιλάμε για την πλειοψηφία πάντοτε,

 ότι το μάθημα των θρησκευτικών  βοηθάει στη διαμόρφωση ηθικών προσωπικοτήτων, ενώ δεν απορρίπτουν τη γνώση περί των άλλων θρησκειών, αλλά ζητούν η βαρύτητα να δίνεται στην ορθόδοξη παράδοση.  


Επιθυμούν οι κληρικοί να είναι αληθινοί  και να μην κάνουν  καταχρηστικές του λειτουργήματός τους πράξεις, παραμορφώνοντας  την  εικόνα της Εκκλησίας. 


Δηλώνουν ότι αισθάνονται καλύτερα όταν  νιώθουν τους ποιμένες να στέκονται με υπομονή και ανοχή  δίπλα στις αγωνίες τους, όχι ως αυστηροί κριτές και επικριτές, αλλά ως φίλοι. 


Δεν αδιαφορούν για τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας και προτείνουν τη συνεργασία τους, παραδεχόμενοι ότι η Ορθοδοξία διαποτίζει σε μεγάλη έκταση όχι μόνο την ιστορία, αλλά και την ίδια τη ζωή των Ελλήνων. 


Αναζητούν στην Εκκλησία εμπιστοσύνη σεβασμό και αγάπη, καθώς και μια ανοιχτή αγκαλιά προς όλους.  


Αξιοσημείωτη επισήμανσή τους είναι ότι δεν βρίσκουν θρησκευτικά πρότυπα ούτε στην οικογένεια, ούτε στο σχολείο. 


Είναι αναμφισβήτητο και αυτό είναι μια παρηγοριά και μια ελπίδα ταυτόχρονα, ότι υπάρχουν, παρότι ίσως να φαίνεται το αντίθετο, βαθιές ρίζες στη θρησκευτικότητα των παιδιών της σημερινής Ελλάδας και δεν είναι  αποχρωματισμένα. 


Είναι πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι σε μεγάλη, εκτιμούμε, μερίδα μαθητών και μαθητριών, ο Θεός κατέχει κεντρική οσπωσδήποτε θέση στις επιλογές τους. 


Και σχεδόν το φωνάζουν ότι ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν έχει ξοφλήσει, δεν έχει χρεοκοπήσει,  όπως ορισμένοι διακηρύττουν, αλλά αντίθετα θα δυσκολευτούμε να ζήσουμε χωρίς το Χριστό.


Είναι ακατάλυτοι οι θεσμοί, που ενώνουν τους νέους στη χώρα με τη θρησκεία, σε πείσμα του αποπροσανατολισμού σε πνευματικό επίπεδο. 


Και αυτό, γιατί κουράστηκαν να βαδίζουν μέσα στους λαβύρινθους της αβεβαιότητας και αναζητούν διέξοδο στις παραδοσιακές ρίζες, που για μας τους Έλληνες είναι η πίστη μας, η Ορθοδοξία μας.