Προβλήθηκε στο εξωτερικό η Μονή Παναγίας της Ραϊδιώτισσας στη Βροσίνα Ιωαννίνων

Του π. Ηλία Μάκου

Πηγή: ekklisiaonline.gr

Η κρατική τηλεόραση της Ρουμανίας πρόβαλε πρόσφατα ρεπορτάζ για τη Μονή της Παναγίας της Ραϊδιώτισσας στη Βροσίνα Ιωαννίνων (ανήκει εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Παραμυθιάς), την οποία έχει ανακαινίσει (συντηρήθηκε το καθολικό και ανακατασκευάστηκαν κελιά, διαμορφώθηκε ο εξωτερικός χώρος) με ευρωπαϊκά χρήματα, μέσω της περιφέρειας Ηπείρου, ο εφημέριος του χωριού π. Ελευθέριος Παππάς. 

Το παλαιό αυτό μοναστήρι  αποτελεί μέρος του τουριστικού "μονοπατιού της πίστης" του Δήμου Ζίτσας και τους καλοκαιρινούς, κυρίως, μήνες το επισκέπτονται προσκυνητές από το εξωτερικό. 

Αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου, άντεξε στο χρόνο σ’ ένα πραγματικά άγριο τοπίο και στέκει όρθιο  πάνω στ’ απότομα βράχια της αριστερής μεριάς του Ζαλογγίτικου παραποτάμου του Καλαμά, σφηνωμένο στα ραϊδιά. 

Χτίστηκε το 1628 ( όπως μαρτυρά επιγραφή στη νότια εξωτερική πλευρά του), ήταν σε μεγάλη ακμή επί της τουρκοκρατίας, με πολλά κελιά χτισμένα στο χείλος του απόκρημνου φαραγγιού. Μέσα εκεί, όπου ζουλάπια τριγυρνούν, αστράφτουν οι αξίες της αιωνιότητας. 

Η πίστη, η ιστορία, η ψυχή και η φύση, κλώθονται σε μια μαγική ενότητα. Η καρδιά αναζητά την κάθαρση, γι' αυτό το επιφώνημα της απελπισίας γίνεται και επίκληση του πόθου της ζωής. 

Πλέον πάνω από το μοναστήρι φτερουγίζουν καινούριοι οραματισμοί. Ο ανακαινισμός του δείχνει ότι οι εποχές, που διάβηκαν για τον θρησκευτικό αυτό μνημείο, δεν τις σφράγισε η λέξη "τέλος". 

Μετά την ανάβαση με τα πόδια, που μοιάζει σαν πορεία προς τον ουρανό, σαν σκαρφάλωμα στις κορυφογραμμές της αρετής, μέσα στο μικρό και στενό ναό του Μοναστηριού με φθαρμένες από το χρόνο αγιογραφίες, σμιλεμένο μέσα σε βράχο βρίσκεις ξεκούραση στο πνεύμα. Και νιώθεις όμορφα, αγνά κι ωραία.

Στην ηρεμία της η καρδιά τους τ' αφομοιώνει  όλα. Και φλογίζεται και μεθάει με της Παναγίας το γλυκό άκουσμα, με της Αλήθειας την ευωδιά και γεννιέται η όρεξη για το σωτήριο βήμα. Να αλλάξεις ζωή.

Ίσως να βοηθάει και η Παναγία. Δεν είναι μόνο σώμα ο άνθρωπος, ώστε να νιώθει  ικανοποιημένος από τις τροφές και τις απολαύσεις. Είναι πρώτα απ' όλα ψυχή.

Και σαν ψυχή έχει βαθύτερες εφέσεις και ανάγκες, που όταν ικετεύει την Παναγία, αυθόρμητα ξεπηδούν.

Και δεν μένει άδειος, κρύος και ανικανοποίητος. Τι έμεινε στους προσκυνητές ως αίσθηση, φεύγοντας από το μοναστήρι, ενώ νύχτωνε... Ότι η Παναγία ζει στη γη. Δεν είναι σχήμα αυτό.

Ζει στις εκκλησίες, όπου την προσκυνούν οι πιστοί... Ζει μέσα μας όχι μόνο ως μια ανάμνηση, αλλά ως πραγματική παρουσία, όταν την πιστεύουμε και φροντίζει μυστικά για τη σωτηρία μας.

Ζει με τον πλούτο των ευγενών συναισθημάτων και των συναισθημάτων εκείνων, που παρορμούν τον άνθρωπο σε αγάπη.

Ζει στον κόσμο των σκέψεων και των ιδεών μας. Ζει ως κατευθυντήρια και επανορθωτική δύναμη και αναδέχεται τα λάθη και τις θλίψεις μας. Μας προστατεύει και μας αναγεννά.