Το αντίο στο φίλο Θεόφιλο Κοτσώνη...

Όταν ήμασταν μαθητές Λυκείου στην Ηγουμενίτσα, εκδίδαμε μια τοπική εφημερίδα και συνεργαζόμασταν και με άλλες, γι' αυτό και πηγαίναμε κάποιες φορές, όταν οι σχολικές υποχρεώσεις το επέτρεπαν, στα δικαστήρια (βρίσκονταν στο κτίριο της τότε Νομαρχίας) για να καλύψουμε σοβαρές δίκες, που είχαν ενδιαφέρον για την κοινή γνώμη.

Εκεί γνωρίσαμε το δικαστικό επιμελητή Θεόφιλο Κοτσώνη, που έφυγε από τη ζωή, μετά από σκληρή πάλη με την ανίατη ασθένεια.  Έναν ευχάριστο άνθρωπο, με ακέραιο χαρακτήρα, φιλικό και ειλικρινή, δουλευταρά, υπεύθυνο και συνεπή στις υποχρεώσεις του. Γι' αυτό τον εμπιστεύονταν πολλοί δικηγόροι και τον αγαπούσε η τοπική κοινωνία. 

Έκτοτε πέρασαν τα χρόνια και που και που συναντιόμασταν και πάντα οι γεύσεις της καρδιάς μας από την αναστροφή μαζί του ήταν γλυκές.

Και όταν η ασθένεια κάλπαζε, εκείνος δεν έχανε το θάρρος του, έχοντας τη στήριξη της οικογένειάς του. Πως είσαι Θεόφιλε, τον ρωτήσαμε κάποτε: "Δεν τον βάζω κάτω, μου απάντησε. Θα το παλέψω μέχρι τέρμα...".

Αγωνιστής ήταν σε όλη του τη ζωή... Αν και δεν είναι πλέον μαζί μας, άφησε σε μας τα μεγάλα και λαμπρά στολίδια της καρδιάς του, που θα είναι πάντα δικά του και πάντα δικά μας. 

π. Ηλίας Μάκος