Μια πραγματική ιστορία, δείχνει ότι η αγάπη είναι η πιο μεγάλη προσφορά όχι μονάχα στους άλλους, αλλά πρώτα απ' όλα στον εαυτό μας. Ναι, με την αγάπη δεν προσφέρουμε στους άλλους. Προσφέρουμε πιο πολύ στον εαυτό μας. Αυτό, που προσφέρουμε στους άλλους αντανακλάται και επιστρέφει πολλαπλάσιο στον εαυτό μας. Άρρωστος βαριά, εδώ και τρία χρόνια, ένας άνθρωπος από χωριό της Θεσπρωτίας. Την ημέρα των Χριστουγέννων βρέθηκε νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο των Ιωαννίνων, με άλλους πέντε μέσα στο θάλαμο. Θέλησε στο θλιμμένο περιβάλλον, παρά το βάρος της αρρώστιας του, να δώσει μια χαρούμενη, εορταστική νότα. Είπε στη γυναίκα του και του έφερε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και πολλά στολίδια. Αγνόησε τον πόνο που ένιωθε και σηκώθηκε και στόλισε με περισσή χαρά το δένδρο. Και άφησε και μικροδώρα κάτω από αυτό. Ο θάλαμος άλλαξε, με το στολίδι πήρε μια άλλη όψη. Γιατί το σκέφτηκε και το έκανε αυτό; Για να προσφέρει ένα χαμόγελο, μια ελπίδα, κουράγιο στους συνανθρώπους του. Γιατροί, νοσοκόμοι, επισκέπτες λένε, πως δεν θα ξεχάσουν το θάρρος και τη δύναμη της αγάπης του, που είναι το καλύτερο αντίδοτο στον πόνο. Τι και αν η αθεράπευτη ασθένεια, τον έχει διαλύσει και του έχει χαράξει το πρόσωπο. Τι και αν η ψυχή του είναι πολυδοκιμασμένη. Δεν το βάζει κάτω και δεν αφήνει τη θλίψη να τον εξοντώσει. Δεν άφησε τον πόνο να νικήσει την ψυχή του.
Μια πραγματική ιστορία, δείχνει ότι η αγάπη είναι η πιο μεγάλη προσφορά όχι μονάχα στους άλλους, αλλά πρώτα απ' όλα στον εαυτό μας. Ναι, με την αγάπη δεν προσφέρουμε στους άλλους. Προσφέρουμε πιο πολύ στον εαυτό μας. Αυτό, που προσφέρουμε στους άλλους αντανακλάται και επιστρέφει πολλαπλάσιο στον εαυτό μας. Άρρωστος βαριά, εδώ και τρία χρόνια, ένας άνθρωπος από χωριό της Θεσπρωτίας. Την ημέρα των Χριστουγέννων βρέθηκε νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο των Ιωαννίνων, με άλλους πέντε μέσα στο θάλαμο. Θέλησε στο θλιμμένο περιβάλλον, παρά το βάρος της αρρώστιας του, να δώσει μια χαρούμενη, εορταστική νότα. Είπε στη γυναίκα του και του έφερε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και πολλά στολίδια. Αγνόησε τον πόνο που ένιωθε και σηκώθηκε και στόλισε με περισσή χαρά το δένδρο. Και άφησε και μικροδώρα κάτω από αυτό. Ο θάλαμος άλλαξε, με το στολίδι πήρε μια άλλη όψη. Γιατί το σκέφτηκε και το έκανε αυτό; Για να προσφέρει ένα χαμόγελο, μια ελπίδα, κουράγιο στους συνανθρώπους του. Γιατροί, νοσοκόμοι, επισκέπτες λένε, πως δεν θα ξεχάσουν το θάρρος και τη δύναμη της αγάπης του, που είναι το καλύτερο αντίδοτο στον πόνο. Τι και αν η αθεράπευτη ασθένεια, τον έχει διαλύσει και του έχει χαράξει το πρόσωπο. Τι και αν η ψυχή του είναι πολυδοκιμασμένη. Δεν το βάζει κάτω και δεν αφήνει τη θλίψη να τον εξοντώσει. Δεν άφησε τον πόνο να νικήσει την ψυχή του.